Van beste vrienden tot geliefden

"Weet je zeker dat je weet waar je heen gaat?"

James en zijn beste vriend, Lakyrra, waren op weg naar een kegger. Ze waren samen opgegroeid, kwamen terecht op dezelfde universiteit - Varden University - en nu gingen ze allebei naar hun eerste studentenfeest samen. De twee 18-jarigen wisten één ding zeker: er zou genoeg alcohol zijn om een ​​olympisch zwembad te vullen.

James fronste en draaide zijn SUV naar links op de kruising.

"Dus... ik vat dat op als een 'nee'," grijnsde Lakyrra. Al snel glimlachte ze naar hem. Ze waren hopeloos verdwaald, maar in plaats van er kwaad over te worden, glimlachte ze alleen maar naar hem.

James begon als een idioot te grijnzen.

"Wat?" De wenkbrauwen van het meisje gingen omhoog.

"Niets, het is gewoon..."

"Ja…?" Lakyrra's ogen vernauwden zich. "Laat me het niet uit je kietelen."

"Ik vind het gewoon geweldig dat je je niet van streek laat maken door dingen. Je gaat er gewoon mee door. Je bent mijn flexibele kleine hulpje," plaagde hij.

"Ik ben niet klein!"

James grinnikte hierom. Vergeleken met zijn figuur van 6'2 was ze zeker niet groot. Lakyrra was slank, misschien 5'2, met compacte maar royale bolvormige borsten en een goed gevormd lichaam. Het zijdezachte haar van het meisje was ruw maar glanzend en viel tot halverwege haar rug. Haar huid was de lichtste tint mahonie en accentueerde haar levendige, lichtbruine ogen. Toen die ogen hem smeekten om iets te doen, vond James het erg moeilijk om nee te zeggen.

"Hé, stop met kietelen," lachte hij. "Ok, oké, het spijt me dat ik je klein noem, stop gewoon! Hé, ik rijd hierheen. Wil je dat ik iemand tegenkom?"

Lakyrra maakte een gebaar naar de landweg, omringd door niets anders dan korenvelden, heuvels en bossen. Geen ziel te zien of te horen. 'Iemand slaan. Je maakt een grapje, toch?' Zij schudde haar hoofd. "Waarom moesten onze ouders ons naar een universiteit sturen die letterlijk in de middle of nowhere ligt?"

Voordat hij er echt over na kon denken, strekte James zijn hand uit en nam die van Lakyrra stevig vast en kneep er geruststellend in. "Omdat de beurzen het gratis maakten. Duh. Trouwens, zo erg is het allemaal niet."

"O? Is het niet?"

James bekeek Lakyrra van top tot teen. Hoe graag ze ook pruilde, Lakyrra was veelzijdig en moedig op haar eigen manier. Sterker nog, dat vond hij zo leuk aan haar. Nu bijvoorbeeld. Ze waren verdwaald in het midden van nergens, en ze rolde gewoon met de stoten. Dat was gewoon wie Lakyrra was. Waar ze ook heen gingen, wat er ook gebeurde, het was alleen zij tweeën tegen de wereld – dat was al zo sinds ze samen in groep 3 zaten. In dat ene opzicht was er niet veel veranderd ... behalve dat er één ding was dat ... en in de grootste zin.

"Hallo? Ben je daar? Hou op met afstand nemen van mij," zei Lakyrra. Ze knipte met haar vingers in de buurt van James' gezicht.

"Sorry, ik denk alleen maar."

De waarheid was dat James sinds vorig jaar iets voor Lakyrra begon te voelen... en het was veel meer dan alleen de genegenheid tussen goede jeugdvrienden. Hij had die opening nog niet gevonden om haar de vraag te stellen die in hem brandde. Hij dacht echter dat ze hetzelfde begon te voelen. De laatste tijd flirtten ze veel meer. Misschien was 'flirten' niet de juiste term, maar James wist niet hoe hij het moest noemen. Hoe noemde je het toen je 'vriend' 's avonds laat naar je slaapzaal kwam en jullie twee in je ondergoed een worstelwedstrijd begonnen, en elkaar uiteindelijk bijna kusten voordat die vriendin onhandig zei dat ze moest gaan?

Het geluid van een sirene onderbrak James' gedachten. Hij en Lakyrra keken achterom en zagen nota bene een politieauto op hun bumper rijden.

"Heb ik te hard gereden? Oh shit."

'Rustig maar, James. Het komt goed. We deden niets verkeerd,' stelde Lakyrra gerust.

Drie minuten later stopte James aan de kant van de landweg. Een politieagent stapte uit en liep naar het raam van James. Hij keek de twee tieners lang aan voordat hij naar de twee gebaarde.

"Meneer, mevrouw, ik heb jullie nodig om uit het voertuig te stappen en met mij mee te gaan.""Wat? Agent, wat is het probleem? Ik heb niets gedaan," protesteerde James.

'Ik ben agent Drummond en dit is agent Hernandez.' Lakyrra en James keken achterom, geschrokken toen ze zagen dat een tweede officier aan de andere kant van het voertuig was geslopen.

'Kijk eens wat ik heb gevonden,' zei Hernandez. Hij tilde een zakje op met een witte substantie en een open fles wodka. 'In het volle zicht op de achterbank van het voertuig. Het lijkt erop dat we deze twee moeten reserveren en in de cel moeten gooien. Wat jammer.'

"Die zijn niet van mij!" James huilde. "Wat is hier verdomme aan de hand?"

Agent Drummond leunde tegen het open raam. Zijn ogen waren afgeschermd met een zonnebril, zodat James en Lakyrra ze niet konden zien. Het droeg bij aan het huiveringwekkende effect van zijn volgende woorden.

"Luister, jongen. Jij en je meisje gaan precies doen wat we zeggen... tenzij je wilt dat we je terug naar de stad brengen om te boeken. Heb je zin om vandaag gearresteerd te worden?"

"N-nee," sputterde James. "Natuurlijk niet. Je kunt dit echter niet doen. Dit is verkeerd! We hebben niets gedaan! Je kunt dit gewoon niet... je kunt dit niet doen!"

'Het is duidelijk dat we dat kunnen,' stemde Hernandez in, leunend naar het open raam aan de andere kant van het voertuig. Zijn ogen gingen naar Lakyrra. In gedachten was hij haar duidelijk aan het uitkleden, zoals hij naar haar loerde. Het bezorgde James een koude rilling terwijl de verontwaardiging in zijn borst opwelde.

"Kijk, dit is illegaal, wat je doet. Je komt er niet mee weg!" hij waarschuwde.

Drummond tikte net met zijn vingers op het raam. 'Laat ons daar maar druk om maken, jongen. Op dit moment hebben we twee respectabele wetshandhavers en twee jonge wetsovertreders in de tienerleeftijd. Wie denk je dat iemand zal geloven? Hmm?'

Lakyrra en James wisselden een blik van paniek uit. Lakyrra leunde naar voren zodat ze Drummond recht kon aankijken.

"W-wat wil je dat we doen?"

'Geef ons eerst je rijbewijs. Stap dan uit de auto.' Lakyrra en James gehoorzaamden met tegenzin. Ze bleven blikken uitwisselen. James pakte Lakyrra's hand en kneep erin om haar te troosten. Oh god... Zijn hart bonsde nu. Wat gingen deze twee psychopaten nu doen?

Hernandez en Drummond leidden het paar naar de achterkant van de SUV.

'Lakyrra Jordan en James Krayle. Allebei 18. Ah, studenten, toch? Je gaat toch niet naar een drankfeest voor minderjarigen hier in de buurt?'

James en Lakyrra deden alsof ze geen idee hadden waar hij het over had. Agent Drummond grinnikte.

'Jullie twee zijn verschrikkelijke leugenaars, weet je dat?' Hij wierp een blik op zijn partner, Hernandez. Hernandez was een stoere kerel met een baard en gebouwd als een beer. "Wat denk je, partner? Verdienen deze twee straffen?"

Hernandez knikte enthousiast. "Ja. Laten we ter zake komen."

Drummond trok zijn wapen en richtte het op de twee tieners.

"Je gaat met ons mee."

James en Lakyrra zagen eruit alsof ze wilden vluchten, maar toen keken ze naar het pistool in de hand van de man. Hoewel ze er vrij zeker van waren dat de officier blufte, wisten ze het niet zeker... en daarom besloten ze te gehoorzamen. Agent Drummond blinddoekte hen en leidde hen door een bosrijk gebied naar een kleine hut verborgen door een dikke rij bomen. Voor de twee tieners leek de gedwongen mars een eeuwigheid te duren, en tegen de tijd dat ze daar aankwamen waren ze allebei gedesoriënteerd. Drummond opende de voordeur en deed hun blinddoeken af. De hut was eigenlijk één grote kamer met een open keuken, een gammel bed in het midden. Drummond gebaarde naar het bed. Niemand kwam hier vaak... het rook er naar verwaarlozing.

"Ga zitten." Drummond gebaarde met zijn pistool naar het bed. Lakyrra en James gingen zitten.

'Kijk, het spijt ons dat we hebben gelogen,' zei Lakyrra. "We waren op weg naar de kegger, oké, we geven het toe! Wil je ons nu alsjeblieft gewoon laten gaan?"

Drummond was ongeveer 50, met harde, leigrijze ogen en een stoïcijns gezicht. Hij knielde naast het paar op het bed neer en wierp hun een openhartige, smeulende blik toe.

"Kijk, lieverd, ik zal de dingen heel duidelijk en eenvoudig maken voor jou en je vriendje.

'Hij is mijn vriendje niet,' protesteerde Lakyrra."Nou, dat doet er nu allemaal niet toe", zei de sadistische officier. "Jij en je 'vriend' hier gaan ons een goede show geven, en als je dat niet doet... nou, dan zul je erachter komen dat er ergere dingen zijn die we je kunnen aandoen. Begrepen?"

Lakyrra's en James' ogen werden allebei groot van angst.

"Trek nu eerst je kleren uit." Drummond stond op en maakte een ongeduldig gebaar met zijn pistool.

Lakyrra keek naar James, en hij keek naar haar.

"Je kunt niet... alsjeblieft!" James protesteerde. De agent haalde een paar handboeien tevoorschijn.

"Nog meer tegenspraak van een van jullie, ik sla jullie twee hier in de boeien en breng jullie naar het bureau. Om te beginnen laten we jullie boeken voor drugsbezit. We kunnen een mooie, lange lijst afwerken. Ik denk dat we dat kunnen toevoegen 'verzet tegen arrestatie,' juiste partner?"

Hernandez knikte terwijl hij een stoel naast het bed nam en zijn benen strekte. "O ja."

Toen ze zagen dat er geen uitweg was, gaven Lakyrra en James het uiteindelijk op. Lakyrra deed haar topje en spijkerbroek uit en vouwde ze op tot een stapeltje. Ze bewoog zich langzaam, alsof de agenten door tijd te rekken op de een of andere manier van gedachten zouden veranderen of dat iemand hen zou komen redden. Ondertussen trok James zijn T-shirt en schoenen uit, korte broek, daarna zijn sokken en boxershort. Lakyrra deed haar beha uit en liet haar slipje langs haar benen glijden voordat ze het netjes opvouwde over haar afgedankte kleren. Ze zat in Indiase stijl op het bed, haar ene hand bedekte haar kutje en de andere hand probeerde haar borsten te bedekken.

"Doe dit alsjeblieft niet," smeekte ze.

"Zwijg, teef." Nu was Drummonds lust duidelijk zichtbaar, en daarmee was hij woester geworden. Hij bekeek de naakte tiener van top tot teen, genietend van het uitzicht. Zijn pik puilde uit in zijn broek - zoveel kon Lakyrra zeker zien.

"Haal je handen weg zodat we je tieten en poesje kunnen zien. Doe het." Hij had een kleine nylon zweep met drie staarten tevoorschijn gehaald. Het was duidelijk een seksspeeltje dat de gestoorde agent blijkbaar op het terrein bewaarde. De ranken waren van kralen voorzien - genoeg om de zweep te laten prikken en pijn te doen, maar geen blijvende sporen na te laten. Met een plotselinge ruk van de pols sloeg hij de ranken van de zweep langs Lakyrra's rug. Het meisje gilde.

"Je hebt me gehoord, trut." Ze verwijderde haar handen. Ze voelde zich zo vernederd. Ze bloosde toen beide agenten gretig haar naakte lichaam in zich opnamen, haar weelderige, stevige borsten en poesje omhuld met een heel klein spoortje schaamhaar, als perzikdons.

"Ga op de rand van het bed zitten en spreid je benen wijder, slet. We willen je poesje ZIEN." Lakyrra deed wat haar gezegd was. Een diepe blos kleurde haar wangen terwijl ze probeerde niet na te denken over wat ze aan het doen was - of wat James, arme James, nu zag. Als ze had kunnen sterven door pure vernedering, zou ze dat hebben gedaan.

Toen namen de dingen een onverwachte wending...

James wist waar dit naartoe ging. Er was geen genie voor nodig om het uit te zoeken. Hij wist ook dat als hij gedwongen zou worden om dit meisje dingen aan te doen waarvan hij dacht dat hij van haar ging houden als meer dan alleen een vriend... dan wilde hij dat ze op zijn minst enige controle zouden hebben over de vreselijke ervaring.

Zonder waarschuwing stapte James van het bed af en knielde tussen Lakyrra's benen. Hij keek even naar haar op. Zijn ogen zeiden alles. 'We moeten dit doen. Laat me het in ieder geval goed voor je maken. Laat me je in ieder geval plezier doen.'

Lakyrra's ogen werden groot. 'James...' protesteerde ze half, maar haar protesten stierven halverwege de zin terwijl hij tussen haar benen leunde. Zijn tong gleed over haar clitoris, en toen tongde hij zachtjes haar geslacht, haar zijden plooien verkennend met het geduld van een echte vriend die gewoon van zijn meisje hield en voor hem wilde zorgen.

De twee agenten wisselden een paar geschrokken blikken uit. Hernandez grinnikte.

"Het lijkt erop dat we hier een echte doorzetter hebben."

Drummond knikte. 'Ja. Is dit niet speciaal? Het lijkt erop dat deze twee misschien niet zoveel aansporing nodig hebben als we dachten.' Eerst was er alleen het geluid van James' zacht zuigen en likken aan Lakyrra's poesje... tot een paar ogenblikken later Drummonds driestaartige zweep hard over Lakyrra's borsten sloeg.

"OW!"

"Doe haar alsjeblieft geen pijn!" smeekte James terwijl hij even zijn tong uit de kut van het meisje haalde."Ik was net de aandacht van je kleine sletje aan het trekken. Steek nu die borsten eruit terwijl je vriendje je poesje uitbeft," beval Drummond. Lakyrra deed precies dat, ze voelde zich zo vernederd terwijl ze haar soepele kegels naar buiten duwde, de tepels parelden van opwinding terwijl James' tong zich weer tussen haar kutlippen stak, haar streelde en streelde op een manier die zo, zo verkeerd aanvoelde.

Agent Drummond boog zich voorover en streelde de borsten van het meisje. Lakyrra sloot haar ogen. Ze concentreerde al haar gedachten alleen op wat er tussen haar benen gebeurde, op James' liefdevolle, tedere streken en liefkozingen. Ze weigerde te denken aan de engerd die haar borsten aanraakte.

"Ohhh, ik denk niet dat ze dat leuk vindt," zei Hernandez geamuseerd. "Ze houdt er niet van dat je haar tieten betast terwijl haar vriendje haar plezier probeert te geven."

"Is dat zo?" Drummond gromde. Hij sloeg het meisje in het gezicht - niet hard genoeg om een ​​merkteken achter te laten, net genoeg om haar te laten schrikken en haar aandacht volledig op hem te vestigen.

"Is dat waar, kleine kut? Haat je de gedachte dat ik je hete jonge tietjes aanraak?" Hij kneep in elk van de tepels van het meisje, een gejammer uit Lakyrra's mond persend. Toen pakte hij haar kin en dwong haar blik de zijne te ontmoeten. "Geef antwoord, slet."

"Alsjeblieft... raak me niet meer aan!" protesteerde ze. "Dit is ziek."

"Geef me een goede minnaarskus en ik stop," beloofde Drummond. Hij leunde naar voren en Lakyrra liet haar kussen door de gemene man. Ze kuste hem niet terug, ze liet hem gewoon haar lippen en mond verscheuren met zijn gemene tong. Toen hij zich terugtrok om te gaan zitten, voelde ze een golf van opluchting. Het was echter vluchtig. Nu, terwijl Drummond zijn riem losmaakte en zijn broek liet zakken, kwam zijn enorme, langgerekte schacht in zicht.

Hij ging op een stoel naast zijn partner zitten en bleef naar de 'show' kijken.

"Blijf doorgaan, tortelduifjes. We zullen je af en toe een beetje richting geven, vooral als we denken dat je te lui of te traag bent. Geef ons een show om nooit te vergeten... of je zult er spijt van krijgen. We kunnen ervoor zorgen dingen veel erger voor je."

Hernandez knikte, instemmend met zijn partner. "Oh ja. VEEL erger."

James probeerde de twee monsterlijke mannen achter hem te negeren en concentreerde zich op Lakyrra's behoeften. Op haar zachte, sensuele lichaam. Door haar het plezier en de zorg te geven die ze verdiende, ondanks deze nachtmerrie die hen beiden voorlopig in de val had gelokt. Zijn handen streelden de binnenkant van de dijen van het meisje. Hij sleepte kusjes langs die binnenkant van de dijen en ging toen verder met het likken van haar geslacht. Haar zachte ademhalingen en zuchten vertelden hem dat ze dankbaar was voor elke aanraking, ondanks de zieke klootzakken die elke beweging gadesloegen. Langzaam, aanvankelijk aarzelend, gingen Lakyrra's handen in James' haar. Ze masseerde zijn hoofdhuid terwijl zijn tong dieper in haar geslacht gleed en haar langzaam groeiende nattigheid uitspoelde. Hij proefde haar nu op zijn tong - de onmiskenbare, heerlijke smaak van kutroom in zijn gehemelte. Haar doordringende geur van opwinding prikkelde zijn zintuigen op de best mogelijke manier.