Rachel's geschoren poesje, nr. Vijf

Met de strook die Kirsty en ik door de school baanden, neukend als konijnen met een aanzienlijke minderheid van het hele studentenlichaam (mannelijk en vrouwelijk) plus een leraar of twee, was het slechts een kwestie van tijd voordat we de aandacht van de autoriteiten zouden trekken. Door te oefenen waren we behoorlijk bedreven in het binnenhouden van nieuws van de onervaren kinderen om ons heen, maar leraren hebben het allemaal al eerder gezien en kennen de signalen.

Toen ik het telefoontje naar het kantoor van de rector kreeg, moet ik toegeven dat ik behoorlijk zenuwachtig was, maar ik besloot een dapper gezicht te houden en stand te houden. Wat hadden we tenslotte verkeerd gedaan? Alle betrokkenen waren meerderjarig en alles was de hele tijd vrijwillig geweest (dat beetje dwang afgezien van Ricky). Misschien waren onze acties onconventioneel, maar daar zijn geen regels tegen.

Ik liet niet lang wachten, maar leidde me door de gang van de secretaresse naar het kantoor van de rector. Daar kreeg ik mijn eerste verrassing: naast de rector dr. McPhail zat meneer Adams. Nadat ik had gehoord over Kirsty's capriolen met meneer Adams, had ik hem verleid om mezelf een beetje voor de gek te houden. Hij was echt zo sterk en gespierd als ze zei, en dat gevoel van kracht tussen mijn benen was een fantastische verandering ten opzichte van de jongens en meisjes waarmee ik anders aan het klooien was. Zou dat tegen mij worden gebruikt? Of zat hij in de problemen en zou ik als slachtoffer worden gezien? Ik betwijfelde of ze hem in de kamer zouden hebben als ze dachten dat ik hem zou beschuldigen van een of andere verkrachting.

'Ga zitten, Rachel,' begon dr. McPhail, wijzend naar de stoel tegenover hem, aan de andere kant van het bureau. “Laat me je nu meteen geruststellen: je zit niet in de problemen. We hebben echter uw… activiteiten opgemerkt en we willen er zeker van zijn dat u niets gaat doen waar u spijt van krijgt. Je puberlichaam zal je onbekend zijn, en nieuwe ervaringen kunnen je verleiden om de gevolgen niet te overzien...'

Zo'n gesprek was het dus. Ik kon zo'n gesprek aan. Meneer Adams had na de eerste keer geprobeerd me de les te lezen, maar ik had hem afgebroken met een kus op zijn lippen en een hand op zijn pik. Ik kon het meeste voorspellen wat er zou komen, dus stemde ik me een beetje af terwijl ik de bredere situatie beoordeelde. Meneer Adams was er waarschijnlijk omdat hij de rector had benaderd om te bespreken wat ‘hij had gedaan’, en ook om mij duidelijk te maken dat ze wisten dat het niet alleen om gekloot met klasgenoten ging. Ik kon nog steeds de lust in zijn ogen zien, ook al probeerde hij die te verbergen en streng te kijken. Meneer Adams is gymleraar, geen toneelleraar en geen acteur, dus de signalen waren duidelijk. Zijn aanbidding en verlangen gaven me het vertrouwen dat ik enige macht had in deze situatie.

Toen realiseerde ik me iets: de rector had iets van dezelfde uitstraling. Hij wilde mij ook! Hij verborg het beter, dus ik wist het niet helemaal zeker, maar er leek zeker iets te zijn. Zijn blik dwaalde naar het gat dat was ontstaan ​​door de knoopjes van mijn overhemd en de bolling van mijn borsten. Ik leunde achterover, kantelde mijn lichaam om ze naar buiten te duwen en de stof er wat meer over te spannen, en zag hem reageren. Ik had die ochtend geen beha gedragen en terwijl mijn lichaam reageerde op de aanwezigheid van twee geile mannen, verhardden de tepels en staken ze door het katoen. Dokter McPhails lippen bleven bewegen en spuugden dingen uit over hormonen en verantwoordelijkheid en consequenties, maar de mondhoeken krulden omhoog in een onwillekeurige glimlach.

Ik had daar gewoon kunnen zitten, de lezing kunnen volgen, berouwvol kunnen reageren en kunnen vertrekken om verder te gaan met mijn dag, maar wat was daar nou leuk aan? De resultaten van deze bijeenkomst zouden zoveel leuker kunnen zijn als ik gewoon actie ondernam en ze op de juiste manier stuurde.

"Heb ik de schoolregels overtreden?" Ik onderbrak hem streng en onderbrak het hoofd van de school halverwege een zin.

Een flits van ergernis flitste over zijn gelaatstrekken. "Welnee…"

"Heb ik wetten overtreden?" Ik onderbrak opnieuw, naar voren leunend.

"Nee."

"Nee. Ik ben zeventien jaar oud en alle seksuele activiteiten waaraan ik heb deelgenomen zijn volgens de wet volkomen toegestaan. Zijn mijn cijfers gedaald?”

"Goed…"

Ik stond op en schoof mijn stoel met mijn knieën naar achteren terwijl ik dat deed. “Het antwoord is weer nee. Mijn huiswerkcijfers blijven zo sterk als ze ooit zijn geweest, op tijd ingeleverd en goed gepresenteerd. Zijn er onplezierige geruchten over mij geweest onder mijn leeftijdsgenoten?”

“Niet dat we weten, maar…”

Ik legde mijn handen op de rand van het bureau en greep het vast. Ik leunde naar voren, mijn armen duwden mijn borsten tegen elkaar, een verleidelijk open decolleté tonend aan mijn leraren. “Die zullen er niet zijn. Ik weet hoe ik discreet moet zijn, en zorg ervoor dat iedereen met wie ik te maken heb, ook discreet is.

Toen hees ik met een zwaai aan de rand van het bureau en draaide het opzij - de koperen wielen waarop het was gemonteerd, gierden als een protest tegen deze plotselinge beweging, maar deden toch wat ik had gehoopt. De twee volwassenen zaten nu onhandig naast elkaar in het midden van de kamer op geïsoleerde stoelen, terwijl een levendige, huwbare, puberale natuurkracht over hen heen stond. De aparte tenten in hun broek bevestigden mijn theorie.

Even waren we roerloos en stil; in hun verbazing waren ze sprakeloos. Toen giechelde ik van verrukking en knielde voor hen neer en legde mijn handen op hun knieën. “Ik weet wanneer ik mijn mond moet houden. En wanneer je het moet openen. Ik ging op mijn knieën zitten, mijn handen gingen langs hun dijen naar hun kruis. “De keuze is helemaal aan mij en ik blijf met mijn vrije keuze doen wat ik leuk vind. Mijn openingen zijn volledig onder mijn controle.” Met een behendigheid die me verraste (misschien profiterend van recente oefening), vonden mijn vingers hun weg naar hun vliegen, ritsten ze tegelijkertijd open en glipten in de opening... en dat alles zonder dat mijn koele blik hun gezichten verliet.

Meneer Adams hapte naar adem toen mijn vingertoppen zijn pik door zijn ondergoed streek en hij leek op het punt te staan ​​me weg te duwen of op te staan, maar een hand op zijn onderarm hield hem tegen. Het gezicht van dr. McPhail verraadde niets, maar het feit dat hij zijn collega vasthield om te blijven en dit door te laten gaan, vertelde me alles wat ik moest weten.

Ongeveer een minuut lang gingen mijn vingertoppen op en neer, en ik weet zeker dat mijn glimlach toen ze aanzwollen onder mijn bedieningen een lust voor het oog moet zijn geweest. Mijn vingers doken in hun broeksbanden, grepen vlees vast en trokken eraan. "Ik denk dat op dit moment ... ik zal mijn mond opendoen."

Ik keek voor het eerst naar beneden en zag de bekende schacht van meneer Adams en de verrassend grote staaf van dokter McPhail die in mijn meisjesachtige vuisten werd gegrepen. Ik dook naar links, mijn tong tikte tegen het beluiteinde van de rector en maakte toen een langduriger contact, en mijn lippen volgden en proefden voorvocht. Met de schacht zo omhoog gestut, had ik mijn hand vrij om de knoop los te maken en viel zijn broek open om plaats te maken voor het uitstekende geslachtsorgaan. Rechts van mij begon mijn vuist het lid van meneer Adams te pompen.

Ik zette aan, een lul in elke hand, mijn hete mond stuiterde op en neer. Ik stopte met het opkrikken van het orgel van de gespierde atletiekleraar om bij zijn broekknop te komen, maar met mijn ogen ergens anders worstelde ik totdat hij het zelf losmaakte en mijn vingers voorzichtig weer op zijn knop plaatste. Gecombineerd met de zachte hand van de rector op mijn achterhoofd, bestond er geen twijfel meer dat toestemming werd verleend.

Vol goede moed ging ik aan het werk. Een tijdlang waren de enige geluiden de vreemde natte slurp of mannelijke grom, niets dat mogelijk door de dikke kantoordeur en door de gang naar de dichtstbijzijnde andere mens, de secretaresse van dr. McPhail, te horen was. Na een paar minuten draaide ik me om en liet de P.E. een tijdje leraar, een dikke laag van mijn speeksel verlicht nu het pad van mijn handpalm op en neer de roede van de ervaren leraar in de afwezigheid van mijn mond. Ik kon alleen de bovenste paar centimeter van de penis tussen mijn lippen nemen, omdat ik de 'deepthroat'-techniek nog niet echt onder de knie had, maar als ze daardoor al teleurgesteld waren, zou ik denken dat ze niet geneigd waren om er uit te zien als dit onverwachte, erotisch geladen geschenk paard in de, eh, mond.

Hun keelkreunen werden luider, maar hoe bevredigend mijn machtige positie in de situatie ook was, mijn kut pulseerde om aandacht, dus besloot ik om het naar de volgende fase te brengen. Ik stopte en greep ze elk bij de onderarm, stond op en trok ze met me mee. De armen manoeuvreerde ik vervolgens om een ​​hand bij de knoop van mijn bovenste overhemd te plaatsen en een andere bij de ritssluiting van mijn rok. Ze namen de boodschap aan en begonnen me teder uit te kleden, mijn tienervlees te kussen waar ze maar konden.

Toen ze me naakt hadden, stonden ze naast me. Ik deed een snelle draai, en zelfs de ondoorgrondelijke doctor in de geschiedenis (zijn lesonderwerp) kon een zucht niet onderdrukken bij de schoonheid van mijn gladde, ongerepte kutje. 'Jullie jongens zijn erg egoïstisch geweest. Het is tijd dat je iets terugdoet.' Ik stak mijn hand uit en drukte op de bovenkant van hun hoofden.

Ik weet niet zeker of ik helemaal verwachtte dat wat er daarna gebeurde zonder protest zou gebeuren, maar met meneer Adams voor me, neus langs mijn schaamstreek, zat dokter McPhail achterin, zijn gezicht centimeters van mijn billen. Ik dacht echt dat hij zich terug zou trekken, me zou omdraaien, op zou staan ​​en in plaats daarvan mijn mond zou kussen, of zoiets. Maar nee, ze vielen allebei met verve aan, met hun monden kwijlend aan mijn openingen.

Dit gebeurde echt! Het was opmerkelijk genoeg dat mijn gymleraar aan mijn poesje likte, maar dat andere was iets heel anders. De hoofdonderwijzer, het symbool van bevel en autoriteit binnen de school die een groot deel van mijn wereld uitmaakte... was aan het tongen in mijn kontgat! Als ik de behoefte had gevoeld, had ik recht in zijn mond kunnen schijten. Door zichzelf zo te vernederen, gaf hij me niet alleen een grondige rimjob, maar ook de meest ongelooflijke powertrip die een schoolmeisje zich maar kan voorstellen. Ik had een moment van openbaring, en eenmaal in mijn gedachten kon ik het niet laten om het tot leven te brengen: met een onbeschaamde lijzigheid zei ik: "Kus mijn reet, meneer."

Hun dubbel gegrinnik, gedempt door contact met mijn huid, trilde door mijn lichaam. Ik sloot mijn ogen en gaf me over aan de sensaties, mijn handen knijpen en masseerden mijn kleine borsten. De twee oude mannen – ze moeten allebei een eind in de veertig zijn geweest, en ieder zeker aanzienlijk meer dan twee keer zo oud als ik – bleven hun tongen rond en in mijn vagina en anus smeren, waarbij hun kinnen elkaar vermoedelijk langs mijn perineum raakten. Hun handen grepen mijn dijen vast, en mijn benen hadden het heel goed kunnen begeven van het glorieuze plezier van dit alles als ze niet het grootste deel van mijn gewicht hadden gedragen.

De leraren gingen door met het verslinden van mijn beide ondergaten, doordrenkten mijn hele kruis met speeksel, en ik zwaaide heen en weer, genietend van de grondige verzorging. Ik had zo nog uren kunnen doorgaan, maar ik wilde meer. Ik pakte ze allebei bij de achterkant van hun halsband en tilde ze op, en ze kwamen gehoorzaam overeind, hun stijve leden lichtjes stuiterend met de beweging. "Neuk me," instrueerde ik streng. "Jullie allebei. Neuk me nu."

Meneer Adams zuchtte tevreden. “Ik heb er altijd van gedroomd om een ​​dubbel team te vormen met een huwbaar tienermeisje. Het is een enorme fantasie van mij. Maar ik wist dat het nooit zou kunnen gebeuren, dus heb ik me lang geleden neergelegd om in mijn eigen tijd te kijken, niet aan te raken en te fantaseren. En nu kan ik het!”

'Zwijg, meneer Adams, en doe wat de jongedame zegt,' antwoordde dokter McPhail kalm. Ik voelde zijn knobbeltje langs mijn billen omhoog glijden, opnieuw nat worden op het speeksel daar, en dan langzaam in de opening drukken. Toen de bolle kop met een bijna hoorbare knal mijn strakke sluitspier binnendrong, hapte ik naar adem. Hij begon in en uit te drukken, elke keer een beetje dieper, en zijn diepe ademhalingen waren heet in mijn oor. Ondertussen keek meneer Adams me even aan en kreeg hij een volledig beeld van de jonge schoonheid voor hem, spiernaakt, alles te zien, ogen die wijd opengingen bij deze verbazingwekkende invasie van mijn ingewanden. Toen drong hij naar voren, en hun lichamen van middelbare leeftijd klemden me in een klem, hun ietwat ronde buiken drukten tegen mijn strakke, bleekwitte huid. Opnieuw tilden ze me van mijn voeten en mijn armen sloegen voor me om de borst. De zijne deed hetzelfde, omhulde mijn schouders, terwijl de rector mijn middel vastgreep. Adams hand reikte rond en duwde mijn kaak omhoog en zijn mond drukte op de mijne.

Het gevoel van twee dikke penissen die de wanden van mijn kut en rectum tot het uiterste uitrekken, zenuwen prikkelend die nog nooit zoiets hadden meegemaakt, was letterlijk adembenemend. Hun keiharde pikken (en denk maar niet dat ik het compliment over mijn sexiness niet herkende dat hun stijfheid vertegenwoordigde) leken helemaal in mijn lichaam te duwen, al mijn organen omhoog te drukken en mijn longen te beperken. Dat wil niet zeggen dat ik aan het stikken was, alleen dat elke ademhaling eindigde met een verhoogd gevoel van gespietst, gevuld te worden door staven van visceraal genot dat tot in mijn kern doordrong. Op momenten dat de zintuiglijke overbelasting voldoende afnam om volledige gedachten mogelijk te maken, beloofde ik mezelf dat ik meer gelegenheden zou vinden om dit dubbele penetratie-ding te doen.

Dat gezegd hebbende, moeten mijn twee minnaars van middelbare leeftijd veel meer vaardigheid hebben uitgeoefend dan ooit zou kunnen worden verwacht van de tieners die het grootste deel van mijn harem vormden. Als een soort gecompliceerde slinger van een reisklok uit het stoomtijdperk, brachten ze een ritme van penetratie op gang dat op de een of andere manier ongemakkelijk geklungel elimineerde, terwijl ze tegelijkertijd hun evenwicht overeind hielden en mijn hele gewicht droegen, waarvan een groot deel heen en weer moet zijn gegaan op hun schachten. Na een tijdje (ik kon met mijn toestand de tijd niet bijhouden), trokken ze zich zelfs terug, spanden me rond en, net toen koude lucht de holtes binnenstroomde, vulden ze ze weer met heet, kloppend mensenvlees, toen gewoon doorgegaan als voorheen. Mijn anale sluitspier klemde zich nu vast aan het zuigende lid van de gymleraar, terwijl zijn baas hun kleine leerling op de traditionele manier van voren fokte.

De droom, hoewel voorbestemd om op andere manieren herhaald te worden zodra het me lukte, kon deze keer maar zo lang duren. Om de set compleet te maken, kuste dr. McPhail me diep, zijn tong duwde mijn keel in en leek die te vullen met kronkelende spieren, bijna net zo grondig als mijn vagina en anus. De urgentie van hun pompen nam toe, en toen liet meneer Adams een half grom, half gekreun horen, als een olympische gewichtheffer die een schijnbaar onmogelijke last van de grond tilt. En daarmee heeft hij inderdaad iets bereikt wat ik een paar seconden eerder niet voor mogelijk had gehouden, door mijn gaatje nog meer te vullen. Met een laatste stoot bracht hij zijn dikke, romige sperma in de diepten van mijn anus. Dat deed dr. McPhail ook, terwijl hij sperma diep in mijn huwbare baarmoeder schoot. En mijn wereld ontplofte.