Nieuw huisdier - Het interview

"Dhr. Wolfe, je afspraak om 16.40 uur is er,' verkondigde de stem van zijn assistente Kimberly.

'Bedankt Kimberly, stuur haar naar binnen. Stuur al mijn telefoontjes naar de dienst en noem het een dag. Ik zie je morgenochtend,' antwoordde hij.

Hij leunde achterover in zijn leren stoel, achter zijn granieten bureau. Hij vroeg zich af waar hij aan begonnen was. Zijn benoeming, een nieuw potentieel huisdier waar hij van kan genieten. Het enige dat hij van haar wist, was dat ze behoeftig was, of dat was de mening die zijn vriend hem had gegeven.

De vriend was een mede-Dom, maar hij nam de levensstijl niet zo serieus. Hij had een vaste, vanille-vriendin en oefende alleen aan de kant. Blijkbaar had het nieuwe meisje meer begeleiding en tijd nodig dan hij bereid was op te offeren, dus had hij contact opgenomen met Bart en hem naar haar doorverwezen.

De deur ging open. Hij zat een beetje rechtop in zijn stoel. Zijn rechterelleboog drukte tegen de armleuning van de stoel, zijn rechterhand wreef over de stoppels op zijn kin. Op zijn vijftigste vond hij zichzelf nog steeds in goede vorm. Hoewel hij niet zo gebeiteld was als hij ooit was, stelde zijn snelle leven hem in staat om ongewenst vet te verbranden.

De grote eiken deur ging dicht. Hij legde beide armen op het bureau en schoof zijn stoel dichterbij. Hij keek toe terwijl ze binnenkwam. Haar hakken rinkelden op de vloer toen ze langzaam zijn bureau naderde. Ze was gekleed in een bescheiden, kerkelijke jurk. Het topje zat onder in haar nek dichtgeknoopt, de taille was strak genoeg om haar magere zandloperfiguur te laten uitkomen. De zoom ging tot onder de knie. Tot nu toe was hij tevreden.

Ze was een mooi meisje. Hij schatte dat ze een jaar of vijfentwintig of zesentwintig was en rood haar had. Haar gezicht was bleek, met hoge jukbeenderen, een kleine knoopneus en dunne lippen. Sproeten accentueerden haar gezicht. Haar armen en benen pasten bij haar tengere lichaam. Haar heupen waren smal en haar borst, hoewel bedekt, leek middelmatig, wat hem goed deed.

"Ga zitten Miss Hood, mijn naam is Bart Wolfe, het is een genoegen u te ontmoeten."

Hij stond op en stak zijn hand uit en ze beefden voordat ze plaatsnam in een van de stoelen voor zijn bureau. Hij ging zitten en plantte zijn ellebogen op zijn bureau. Zijn vingers verstrengelden zich voor zijn gezicht terwijl hij naar haar keek.

Ze ging zitten, sloeg haar benen over elkaar als een dame en legde haar handen in haar schoot. 'Inderdaad een genoegen, meneer Wolfe. Je mag me Lita noemen.'

Hij glimlachte terwijl hij achterover leunde in zijn stoel. “Lita dan is het. Alsjeblieft, Lita, vertel me iets over jezelf.'

Ze haalde diep adem. Hij zag dat ze zenuwachtig was. "Dit voelt als een sollicitatiegesprek", giechelde ze.

Sla er een, dacht hij. Hij genoot van een goede lach, maar haar gegiechel deed hem denken aan een jong schoolmeisje uit zijn verleden. Hij hoopte dat het alleen kwam doordat ze nerveus was, want hij zou er niet veel van tolereren.

'In zekere zin is dat zo, Lita. We weten allebei waarvoor je hier bent en het is een serieuze zaak voor mij. Ik neem dit niet licht op en ik zal mijn tijd niet verspillen aan een zinloze aangelegenheid. Dus voordat we verder kunnen gaan, moet ik meer over je weten, ik moet weten wat je verwacht, en dan zal ik je laten weten wat ik nodig heb en verwacht, begrijp je?

Ze boog haar hoofd alsof ze zich schaamde voor haar opmerking. "Ja meneer. Ik begrijp het wel." Haar ogen bleven naar beneden kijken.

"Goed. Nogmaals, vertel me alsjeblieft iets over jezelf.'

Opnieuw haalde ze diep adem, maar zonder te giechelen. 'Mijn naam is Lita Hood. Ik ben achtentwintig jaar. Ik ben fysiotherapeut in het Memorial Hospital. Ik ben enigskind. Mijn ouders gingen uit elkaar voordat ik geboren werd en ik ben opgevoed door mijn moeder.”

Ze bleef hem over zichzelf vertellen. Waar ze was opgegroeid, hobby's enzovoort. Hij begon te begrijpen waarom ze zo behoeftig was. Ze had heel weinig met haar vader te maken, maar ze had vaderproblemen. Ze had in zekere zin een vaderfiguur nodig. Hij knikte met zijn hoofd en maakte een paar aantekeningen terwijl ze doorging.

“Ik ben vrijgezel en nooit getrouwd geweest. Op dit punt in mijn leven twijfel ik over kinderen.” Ze staarde omhoog naar het hoge plafond van zijn kantoor alsof ze in gedachten verzonken was. "Dat is het zo'n beetje, of wilt u nog iets anders weten, mijnheer?"

Meneer, dat vindt hij leuk. Ze had wat training dus dat was goed. Er was iets aan haar dat hem intrigeerde. Hij wilde opeens dat dit goed zou komen. Hij hoopte dat zij de ware was.

'Nee, dat dekt het wel, Lita. Laat me je nu over mezelf vertellen. Hij begon haar zijn informatie te geven. Zijn leeftijd, zijn hobby's en interesses. Op zijn vijftigste was hij nooit getrouwd geweest en had hij geen kinderen. Hij was een Senior Partner is een zeer succesvol ondernemingsrechtkantoor.

Nadat hij klaar was, zaten ze stil. Hij zag dat ze diep nadacht, net als hij. Tot nu toe was hij tevreden over haar. Ze was jong, mooi en had wat training gehad. Hoeveel training wist hij niet. Hij vond dat het tijd was om haar gehoorzaamheid op de proef te stellen.

"Lita, ik zou graag willen dat je voor me opkomt."

Zonder aarzelen stond ze op. Haar ogen gingen onmiddellijk naar de grond en vermeden elk oogcontact. Dit was geen gebaar dat hij leuk vond. Hij begreep dat sommige Doms geen oogcontact met hun huisdieren tolereerden, maar hij was anders. Hij hield van oogcontact, hij zag graag de behoefte en lust in de ogen van zijn huisdier.

"Kijk me aan. Oogcontact is altijd een must.”

Haar kristalblauwe ogen keken meteen in zijn donkerbruine ogen. Hij glimlachte. Tot nu toe gaat het goed, dacht hij bij zichzelf. "Ga alsjeblieft achter het bureau staan, zodat ik het beter kan zien."

Ze liet zich op handen en knieën vallen en kroop langs de zijkant van het bureau. Toen ze eenmaal achter het bureau zat, stond ze op zonder het oogcontact te verbreken. Hij glimlacht en geeft zijn goedkeuring aan haar acties.

Zelfs bij nader onderzoek kon hij niet veel meer over haar lichaam vertellen. Hij kon zien dat haar benen gespierd waren. Hij stelde zich voor dat haar dijen en heupen krap waren van het feit dat ze tijdens haar beroep op haar voeten stond. Hij wilde meer zien.

"Doe je jurk uit."

Opnieuw begon ze zonder aarzelen de knopen van haar jurk los te knopen. Een voor een haalde ze elke knoop door de knoopsgaten, zonder ooit het oogcontact met hem te verbreken. Langzaam kwam haar bleke buik tevoorschijn. Haar buik was, net als haar gezicht, bezaaid met sproeten. Toen de laatste knoop was losgemaakt, duwde ze de jurk van haar schouders en viel hij op de grond.

Lita stond voor hem in niets anders dan een roze beha, slipje en haar hoge hakken. Hij was niet verrast om te zien hoe sproeten haar magere, gespierde lichaam bedekten. Haar borsten, stelde hij zich voor, waren stevige 34B, niet te groot en niet te klein. Haar heupen waren smal en haar dijen zo strak als hij zich had voorgesteld. Hij zag een klein stukje vocht tussen haar benen, en hij glimlachte. Ze genoot hier net zo van als hij.

"Verwijder je beha."

Ze reikte naar achteren en maakte de gespen van haar beha los. De riemen vielen langs haar arm en ze maakte hem snel los en ging met haar handen op haar zij staan.

Hij streek met zijn vingers over zijn droge lippen. Haar borsten waren stevig en parmantig. Haar roze tepelhof omringde haar roze tepels ter grootte van een gum, die rechtop stonden. Over haar bleke borst zaten sproeten.

"En nu je slipje."

Ze haakte haar duimen in de tailleband van haar slipje. Hij was aangenaam verrast dat het geen strings waren. Om de een of andere reden had hij nooit gedacht dat strings zo sexy waren als de rest van de mannen in de wereld. Hij gaf de voorkeur aan bikini, hij vroeg zich af of zijn vriend haar dat had verteld.

Ze boog zich voorover terwijl ze haar slipje langs haar bleke benen naar beneden duwde. Toen stond ze rechtop. Hij zag het verlangen in haar ogen. Hij wist dat hij haar mocht hebben, maar dat zou op een andere avond komen, als het al zou gebeuren.

Hij onderzocht haar. Hij was niet blij een dikke pluk rood, krullend haar boven haar vulva te zien. Dat moet weg, dacht hij. Haar schaamlippen waren vol en pruilend. Hij hield van haar geur van verlangen toen die zijn kantoor begon te vullen.

"Draai."

Ze draaide zich om zodat ze met haar rug naar hem toe was. Haar kont was klein maar stevig. Geen tatoeages of piercings, dus dat was nog een pluspunt voor hem. Hij schraapte zijn keel en ze draaide zich weer naar hem om. Hij was blij te zien dat haar ogen onmiddellijk weer in de zijne vielen.

“Nou Lita. Je bent een mooie vrouw, maar sommige dingen zullen worden veranderd, als je bereid bent om door te gaan. De testperiode is, bij gebrek aan een betere term, nog maar net begonnen. U bent op elk moment niet bereid of comfortabel met het gehoorzamen aan een verzoek, u kunt het zeggen en het proces zal eindigen, begrijpt u?

"Ja meneer."

'Je moet begrijpen dat dit voor ons allebei plezierig moet zijn. Als jij niet tevreden bent, zal ik dat ook niet zijn, en dat zal het hele doel van de relatie teniet doen. Ik heb wel iets nodig, waarin je zult leren wanneer de tijd rijp is. Nogmaals, het is heel belangrijk dat je begrijpt dat het plezier tweeledig moet zijn.”

"Ik begrijp het, mijnheer."

"Goed." Hij draaide zijn bureau om, pakte een pen en schreef iets op een stuk papier. Hij draaide zich weer naar haar om en reikte het papier naar haar uit. “Morgen om 17.00 uur haalt mijn chauffeur u op van uw standplaats. Hij neemt je mee naar een boetiek die bekend is met mijn smaak. Je koopt een jurk, onderkleding en schoenen. U verlaat de boetiek in de kleding die u koopt. Op dat moment zal mijn chauffeur je naar me toe brengen en gaan we verder.”

Ze pakte het papier en las het. Zodra ze klaar was, richtten haar ogen zich weer op de zijne. Terwijl ze aan het lezen was, zag hij druppeltjes van haar nectar die zich op haar vulva vormden.

'Als je ooit van gedachten verandert. Bel het vermelde nummer en mijn chauffeur komt niet en je hoort nooit meer iets van me. Begrijp je dat?"

"Helemaal meneer."

"Goed. U kunt uw kleding en kleding verzamelen in het damestoilet aan de overkant van de gang. Je bent ontslagen."

Lita raapte haar kleren bij elkaar, stopte ze in haar tas en keerde terug naar haar handen en knieën. Ze stopte de riem van de tas in haar mond en begon naar de deur te kruipen. Hij keek op en glimlachte. "Je mag lopen."

Ze liet de tas vallen en stond op. 'Dank u, meneer,' ze pakte de tas in haar hand en liep naakt zijn kantoor uit. Toen de deur eenmaal gesloten was, leunde hij achterover in zijn stoel en glimlachte. Ze zou een goede worden.