Kaartje om te rijden

Melony werd kreunend wakker en had er onmiddellijk spijt van dat ze terugkwam in de realiteit van de diepe, kloppende pijn die in haar grijze massa pulseerde. Ze kronkelde onder de lakens terwijl ze haar slapen vasthield, omdat ze voelde dat haar handen het enige waren dat haar schedel ervan weerhield om uit elkaar te splijten.

Met haar ogen dichtgeknepen keek ze boos, alles leek net iets te helder naar haar zin. Ze probeerde zich te herinneren waarom ze zich zo slecht voelde, de avond ervoor was een ongrijpbaar mysterie, maar het viel langzaam samen in kleine fragmenten.

Het was nauwelijks een typische gebeurtenis voor haar om in zo'n toestand wakker te worden na het drinken, gokken en flirten met stevige mannen. Deze keer was het anders, ze had te veel gedronken, ze had gedronken tot alle verstand haar had verlaten en er die ochtend iets niet klopte.

Terwijl ze met samengeknepen wenkbrauwen om haar bed tuurde, merkte ze dat alleen zij erin lag, een zeldzame gebeurtenis voor haar. Ze ging uiteindelijk zo ver om haar lakens terug te trekken, gewoon om er absoluut zeker van te zijn dat het inderdaad leeg was. Het was voor haar een veelzeggend teken dat ze alleen wakker werd, de nacht was niet goed afgelopen.

Ze begon na te denken over wat haar in zo'n slechte bui had kunnen brengen dat ze alleen wilde zijn, er was een knagend vermoeden dat ze een heel belangrijk stukje van de puzzel miste. Toen werd ze getroffen door de plotselinge drang om haar spullen te controleren en duwde ze zichzelf overeind om tussen een wirwar van donsachtige dekens te gaan zitten terwijl de strakke krullen van kastanjebruin haar over haar borsten vielen.

Zelfs toen haar hoofd duizelig werd van de plotselinge beweging, keek ze rond naar haar spullen voordat ze naar het bed reikte. Met een klap van haar hand tegen het stijve donkere eikenhout van het nachtkastje griste ze het leren portemonneetje en trok het dicht tegen zich aan.

De afwezigheid van een gewicht van betekenis in haar hand of de manier waarop er geen enkel gewicht in haar hand was gekletterd, deed haar ingewanden ineenkrimpen van bezorgdheid voordat ze er zelfs maar in hoefde te reiken. Er was niet eens een paar biljetten om tussen haar vingers te wrijven, maar toch bleef ze wanhopig in de buidel grijpen terwijl ze binnensmonds vloekte van ongeloof, ze was volkomen blut.

Met een grom van minachting zwaaide ze de lege portemonnee tegen de muur toen al die mistige herinneringen zich eindelijk begonnen te vestigen aan waar haar geld was gebleven. Ze had alles op een pokerhand ingezet, hoewel het niet de eerste keer was dat haar dit overkwam, deze keer was het zelfs nog erger. Zo overmoedig in haar kansen, ging ze zelfs zo ver dat ze haar paard bet en verliet de goktafel met niets anders dan haar kleren en een zuur gezicht.

Haar gedachten gingen tekeer, geen geld betekende dat ze deze luxueuze kamer niet kon betalen, hoewel ze er al aan dacht om haar rekening te betalen met een meer vleselijke valuta. Toen ze mentaal haar schulden begon te tellen, werd het haar pijnlijk duidelijk dat er veel meer voor nodig was dan alleen maar een simpele stoeipartij in de zak. Met een kreun begroef ze haar gezicht in haar handpalmen, ze zou aan de pik van de herbergier moeten zuigen tot hij gladder was dan gepolijst marmer en misschien op zijn best nog maar nauwelijks haar drinktablet kunnen regelen.

Het mentale beeld dat ze door de herbergier als een ordinaire hoer was uitgezet, deed haar haastig uit bed springen en zich beginnen aankleden. Ze stak haar armen door een satijnen onderhemd en maakte de ivoorkleurige knopen aan de voorkant vast, waardoor de ruches van haar kledingstuk over haar borst werden gesloten. Haar buik was omwikkeld met een zwart leren korset en trok de touwtjes strak totdat ze het leer rond haar lichaam voelde samendrukken. Een open rok was omhoog getrokken langs haar dijen tot hij strak om haar middel zat, de losse plooien van witte doorschijnende stof hingen tot halverwege haar dij.

Terwijl ze zich aankleedde, dacht ze na over de beste manier om aan deze vreselijke puinhoop te ontsnappen, terwijl ze achterover op het bed leunde en haar zijden zwarte string over haar benen trok om hem onder haar rok te binden. Ze liep naar het raam met haar hoge rijlaarzen en trok ze over haar kuiten tot ze op haar knieën zaten en haar diep onder de dij omhelsden.

Met haar voet op de vensterbank gestut, tuurde ze door de grote ruit, terwijl ze inschatte hoe ver een val was, terwijl ze de ladder van elkaar kruisende touwen aan de buitenkant van de kofferbak omhoog trok. Met een zucht klaagde ze dat het zo moest, terwijl ze een strakke strik in de touwtjes bond tot het soepele leer haar gespierde benen als een tweede huid omklemde.

Toen zette ze het raam wagenwijd open en sprong van de tweede verdieping van de herberg naar het harde, opeengepakte vuil beneden.

---

De ochtend was nog jong, mistfronten krulden tussen de dicht op elkaar gestapelde gebouwen, net licht genoeg om door de smalle straatjes te kunnen navigeren. Er hing zo vroeg een dikke, grijze mist door de straten, een onverwachte zegen op haar vlucht uit de slapende stad.

Ze slingerde snel door de smalle looppaden, tijd was van essentieel belang en haar aanwezigheid zou niet lang onopgemerkt blijven, ze hield van haar ontbijt op bed en al snel zou iemand haar als vermist vinden. Al die tijd terwijl ze haar route door de stad koos, hekelde ze zichzelf dat een paard deze ontsnapping triviaal had kunnen maken. Dit was niet de eerste keer dat ze was weggedoken voordat ze haar contributie had betaald, wedden dat haar dierbare dier weg was, was een nieuw dieptepunt voor haar.

Eenmaal voorbij de openstaande poort zette ze een sprint in en zwenkte af naar de wildernis van het bos over de beter begaanbare paden, ze zouden haar gemakkelijk te voet naar beneden halen, het bos zou het moeilijker voor ze kunnen maken om er doorheen te navigeren. De lucht was koud terwijl hij over haar heen spoelde, krullende mistvingers die om haar heen scheidden, de kledingkeuze was niet geschikt voor de frisse ochtendlucht, haar lichaam was te verwend door haar hoge levensstandaard en brak uit met kippenvel.

Navigeren door het oneffen terrein met een kater en op een lege maag eiste al snel zijn tol van Melony. Haar stappen vertraagden tot kruipen, haar borstkas ging op en neer van hongerig naar adem snakken en elke stok en steen was scherp voelbaar door het zachte leer van haar laarzen. Tegen de tijd dat ze een ruw pad in het bos had gevonden, had ze graag het kronkelende pad genomen, zonder acht te slaan op waar het haar heen zou leiden.

Het duurde niet lang of ze hoorde vaag het geluid van zware hoeven die op de zachte grond voor haar bonkten. Ze verstijfde op haar plaats met haar ogen wijd open van angst en probeerde wanhopig door de sluier van mist te kijken, tevergeefs proberend te onderscheiden of het een struikrover was.

Het ontbreken van blaffende honden was een duidelijke indicatie dat degene die naderde geen achtervolger was maar een reizende omstander, dit was een kans die haar werd geboden en die ze moest grijpen. stad, het enige wat ze nodig had, was hem de juiste motivatie geven om dat te doen.

Snel handelend gebruikte ze haar verleidingswapens door de knopen van haar blouse los te maken om haar royale decolleté door de opening in haar overhemd naar voren te duwen. Ze was tegen een boom gaan zitten en duwde de deining van haar heup om de kromming ervan nog meer te verzachten, waardoor ze een sensueel vertoon vertoonde dat niemand kon laten liggen.

Op dat moment merkte ze dat het silhouet van een man op een heel groot paard door de mist begon te schemeren. Of dat was tenminste wat ze eerst had aangenomen, maar ze merkte al snel dat de romp van de man te ver naar voren was, zo ver naar voren dat het was waar het paardenhoofd had moeten zijn.

Haar hart sloeg een slag over van bezorgdheid, dit was niet wat ze had verwacht, ook al was het de eerste keer dat ze zo'n wezen zag, ze kende absoluut de naam die mensen ze noemden in de gewone taal, een centaur. Ze wist niet veel over het zeldzame ras, ze had er nooit veel om gegeven om over de fey lore te leren, het leek iets wat ze nooit nodig had, maar op dat moment wenste ze wanhopig dat ze een stukje informatie over hen had.

"Hallo daar!" De beest-man riep haar toe met een hand omhoog in een golf.

Melony was opgetogen door zijn vriendelijke begroeting en ze beantwoordde die graag met een zelfverwelkomend gebaar. Toen hij dichterbij kwam, leek de mist van hem weg te trekken en kwamen de donkere gelaatstrekken van zijn figuur duidelijker in beeld.

Zijn menselijke helft was ruig knap, een spitse kin met zijn hoge jukbeenderen, die gebruinde kusbare lippen omlijst met een donkere sik. Het bovenlichaam zag er hard uit en lag bloot onder het loszittende vest van zelfgesponnen stof, elke buik duidelijk afgebakend met grote borstspieren erop.

Hij kwam dichter bij haar, zijn lengte maakte hem zoveel imposanter, haar hoofd was net onder zijn menselijke borst. Haar hoofd kantelde om in zijn doordringende blauwe ogen te staren, haar nethers spanden zich in een reflex van verlangen, maar toen dwaalden haar ogen naar de dierlijke helft van hem.

De paardenkenmerken van zijn lichaam vond ze net zo indrukwekkend voor een ruiter als zijzelf. Zijn behaarde borst was breed, stond lang, zijn houtskoolvacht glansde en goed geborsteld de buik breed en toonde een goede gezondheid. Toch was ze vergeten dat ze eruitzag als een wezen met gevoel terwijl ze hem inspecteerde als een trekdier.

Haar ogen dwaalden naar beneden en ze ging zelfs zo ver dat ze opzij kantelde om verder te kijken dan zijn voorpoten om zijn schenking te bekijken. Het was zijn lachje dat haar deed beseffen wat ze aan het doen was en haar wangen bloosden van een ondraaglijke verlegenheid.

"Oh... oh, mijn... het spijt me zo." Ze deinsde voor hem terug in gekrenkte schaamte en hield nauwelijks de wens in om weg te rennen nadat ze zoiets had gedaan.

"Ik-het is... alleen... ik heb nog nooit een centaur ontmoet." stamelde ze, terwijl ze wanhopig probeerde wat waardigheid te redden.

"Dus ... kijk je altijd naar de penis van het andere soort dat je tegenkomt?" Zijn accent was dik, zijn stem diep, maar zacht en prettig in de oren.

Hij grijnsde ondeugend naar haar terwijl hij plaagde met zijn woorden en vond het ongemakkelijke ongemak dat ze uitte amusant. "Kijk, je mag hem ook aanraken als je dat wilt."

Haar mond scheidde van zijn brutale uitnodiging, onzeker over hoe ze moest reageren, maar er was een onweerstaanbare spanning tussen haar benen en die had het beste van haar gekregen. Voordat ze zelfs maar kon denken om weerstand te bieden, draaiden die groene bollen van haar regelrecht terug tussen zijn benen toen hij zijn lange lichaam opzij bewoog.

Haar ogen puilden uit van ontzag toen ze deze enorme paardenpenis uit zijn schede zag duwen. De roze schacht was dikker dan haar arm en was bezaaid met zwarte vlekken, de wirwar van aderen die over zijn hele lengte liepen, gaf hem een ​​onregelmatig aanzien en een paar zagen er dikker uit dan minstens twee van haar vingers. De imposante eikel van zijn lul deed haar lendenen samenspannen van angst, het was zoveel groter dan alles wat ze eerder had gezien.

Toch kon ze haar ogen er niet van afhouden, kijkend hoe het veel verder reikte dan haar lichaam aankon, totdat het zo laag hing dat zijn punt bijna de grond raakte. Dit was niet de eerste keer dat ze de rechtopstaande pik van een paard had gezien, maar er was iets anders toen het vastgemaakt was aan een halve man.

"Vind je het leuk wat je ziet?" Hij grinnikte terwijl hij haar duidelijk dit paardenlid liet zien met de armen over zijn borst gekruist om een ​​zwierige pose voor haar aan te nemen.

Haar mond was droog en ze worstelde om de woorden te vinden om hem te ontkennen, maar het was al pijnlijk duidelijk dat hij heel erg geïnteresseerd was in het leegzuigen van die gigantische ballen in haar.

"Uhh, eigenlijk... Ik vroeg me gewoon af... of... of je me misschien een lift naar de volgende stad zou kunnen geven." Ze worstelde met haar woorden, moest met smekende ogen naar hem opkijken en hoopte dat hij haar misschien een pasje zou geven.

Zijn gezicht was passief maar gaf een scherpe staartbeweging over wat ze zei, het was een verbale klap in zijn gezicht om zo'n verzoek te doen. Alsof hij niets meer was dan een gecastreerd lastpaard waarop ze naar eigen goeddunken kon rijden.

Ze klampte zich vast aan de wanhopige hoop dat hij genoegen kon nemen met het helpen van een arm meisje. Toch keek hij haar niet in de ogen, want vanaf zijn lengte had hij een perfect zicht op haar blouse. Toen hij haar een guitige grijns wierp, wist ze dat hij alleen maar dacht aan hoe hij zijn plezier uit haar zou halen.

"Wil je me berijden?" Hij verklaarde vlak, de woorden duwden snel uit zijn mond alsof ze ongemakkelijk waren om te zeggen. "Goed, je kunt me bestijgen en ik zal je brengen waar je maar wilt... maar ik ben het die je eerst beklimt."

Ze kon het gejammer dat door haar keel kroop niet snel genoeg onderdrukken. Er klonk geen speelse toon in zijn stem toen hij haar zo'n harde prijs had opgelegd.

Haar ogen dwaalden terug naar zijn zware orgaan dat hij vast van plan was op haar te gebruiken en hij kon niet doorgronden hoe hij verwachtte dat ze zoiets groots naar binnen zou nemen.

"C-mag ik er gewoon mijn mond op gebruiken?" Ze probeerde met hem te ruilen met een toon in haar stem die zacht en smekend was, en zelfs zo ver ging dat ze haar pruillipjes likte zodat ze glanzend leken om hem te verleiden.

"Prima ... maar ik mag met je gat spelen." Hij had even aan zijn kin gekrabd, maar haalde toen zijn schouders op in een nonchalante acceptatie alsof ze onderhandelden over de prijs van brood.

"Ok... maar wees alsjeblieft voorzichtig daar beneden." Ze smeekte hem zachtjes, omdat ze niet wilde dat hij te grof tegen haar zou zijn terwijl ze haar einde van deze deal nakwam.

Ze zag hoe hij zijn zadeltas van zijn rug trok, op de grond legde en toen zijn grote lichaam op zijn zij liet vallen. Zijn menselijke torso toont verrassende flexibiliteit, staat nog steeds hoog om naar haar te kijken met één arm op zijn flank gestut, achterpoten wijd gespreid in een uitnodiging voor haar om de prijs te komen betalen.

Deze brutale vertoning deed haar giechelen en het angstige gevoel dat ze had over wat er ging gebeuren, werd langzaam losser, net als de koorden van haar korset. Ze drapeerde de dikke leren strook teder over een gevelde boomstam en toen ze begon de knopen van haar blouse los te maken, had hij haar geroepen.

"Draai je om, laat me alles zien ... langzaam."

Toen ze over haar schouder tuurde, droeg hij deze scheve, ondeugende grijns, die donkere ogen dwaalden op en neer over haar figuur met een naakt verlangen naar haar. Met een speels gegrinnik gehoorzaamde ze en draaide zich langzaam naar hem om en begon hem de show te geven waar hij zo naar verlangde.

De ene knoop na de andere werd geplukt en haar overhemd werd opengeduwd door het gewicht van haar bezigheid. Toen trok ze langzaam haar shirt open om hem haar olijfbergen te laten zien, ze waren rond en parmantig, stuk voor stuk meer dan een match voor zijn beide handen. De chocoladekleurige mutsen stonden strak en haar mollige tepels stonden stijf in de koele ochtendlucht.

Hij beet goedkeurend op zijn onderlip terwijl haar shirt in de krommingen van haar armen viel en zijn reactie gaf haar een ondeugende sensatie die haar ruggengraat deed oplaaien van het pronken met haar lichaam aan hem. Haar handen gingen over haar buik, de toppen van haar vingers streelden over de zachte definitie van buikspieren naar haar smalle taille, wat de indrukwekkende welving van haar heupen alleen maar versterkte.