Jody en Brooke

Veel echt prachtige vrouwen zijn afgestudeerd aan mijn universiteit. Ik denk dat we genoeg aanmeldingen krijgen om schoonheid als toelatingscriterium toe te voegen. De schoonheid van de vrouwen op mijn school heeft altijd indruk op me gemaakt, en ik hou van de schrale jurk die ze dragen bij ons warme weer.

College geven is een beetje een raar vak. De faculteit wordt ouder over een carrière van meer dan 30 jaar, maar de studenten zijn altijd 18-22. De gezichten veranderen, maar hun leeftijd niet. Dus net als veel van mijn mannelijke collega's, toen ik de middelbare leeftijd bereikte, begon ik me niet alleen aangetrokken te voelen tot de prachtige studenten, maar ook tot hun moeders. Veel van de moeders beantwoordden de aandacht, al was het maar om een ​​beetje van hun flirterige zelf uit hun vroegere studententijd te herbeleven.

Ik ontmoette Brooke en haar moeder Jody tijdens de eerstejaars oriëntatie. Brooke was ingeschreven voor een van mijn meer uitdagende introductiecursussen en was bang dat ze niet goed genoeg was in wiskunde om de stof te verwerken. We hebben met z'n drieën meer dan een uur gepraat over de klas, de werkdruk en het studentenleven in het algemeen. Ik hoorde dat Jody afgestudeerd was aan de universiteit, en omdat ze rond mijn leeftijd was, was ze afgestudeerd voordat ik bij de faculteit kwam.

Er bestond geen twijfel over dat Jody de moeder van Brooke was. Brooke was lang en welgevormd, met lang, lichtbruin haar dat tot halverwege haar rug reikte. Ze had de look van het buurmeisje, stralend en mooi. Brooke was bijna een kopie van haar moeder. Jody was iets kleiner, had dezelfde kleur haar, alleen korter geknipt en zakelijker. Jody had het spiegelbeeld van Brooke's gezicht, met een gladde huid en bijna geen make-up. Jody had grotere borsten dan haar dochter, maar ze hielden stand, zelfs na drie kinderen.

Brooke moest naar een andere studentenoriëntatie, waardoor Jody en ik alleen achterbleven. We wisselden verhalen uit over onze studententijd, lieten elkaar oude foto's van onszelf zien op onze telefoons, ineenkrimpen bij de kleding en het haar van de dag. Toen Jody vroeg of ik met haar over de campus mocht lopen zodat ze kon zien wat er was veranderd, stemde ik meteen toe. Ik genoot van haar gezelschap en het was een mooie, warme dag. Eerlijk gezegd keek ik er naar uit om de eerstejaarsvrouwen te zien terwijl ze streden om hun slanke, fitte lichamen te tonen aan de jongens in hun klas.

Jody praatte over dit of dat gebouw, waar ze een klas had, wie de dwaze professor was; sommigen kende ik in hun latere jaren, van sommigen had ik alleen maar gehoord. Terwijl we langzaam liepen, haastten studenten, sommigen met hun ouders, ons voorbij op weg naar iets belangrijks. Een drietal eerstejaarsmeisjes passeerde ons, de een droeg een ongelooflijk strakke yogabroek en een schrale sportbeha, een ander droeg een streng afgeknipte korte broek die het grootste deel van haar billen blootlegde, en de derde droeg een zomerjurk die haar kont zou ontbloten als ze zich ook maar enigszins vooroverboog. beetje.

Ik denk dat ik stopte met praten toen ze langskwamen, omdat Jody zei: 'Vroeger droeg ik dat soort dingen. Nu heeft Brooke ze als ze de 'retro'-look wil.'

"Het spijt me, wat?" Zei ik verontschuldigend, terugkomend op de aarde.

"Weet je, professor, het was echt duidelijk dat je de kontjes van die meisjes aan het bekijken was."

Ik voelde het bloed naar mijn gezicht stromen. Niet de indruk die je wilt achterlaten op de moeder van een nieuwe leerling.

'Het spijt me. Ik denk dat je gelijk hebt. Beroepsrisico denk ik,' zei ik, in een poging er een grap van te maken.

'Je hebt Brooke's kont bekeken toen ze eerder je kantoor verliet,' zei Jody strenger.

“Nee, dat deed ik niet! Ik bewonderde haar lange haar! Ik heb niet naar haar kont gekeken!” Ik protesteerde.

'Kom op, professor. Je keek zo naar de kont van mijn dochter. Ik denk niet dat ik haar ingeschreven kan laten in zo'n hoornhondenklas. Je maakt mijn Brooke alleen maar objectiverend.' Jody keek me nu boos aan.

'Het spijt me echt heel erg, Jody. Ik bedoelde er niets mee, ik zou je dochter nooit minachten. Ik ben ook een vader, ik weet hoe je je voelt,' zei ik bijna om vergeving smeken.

Jody bleef me boos aankijken terwijl we midden op de quad stonden. Ik dacht dat ik echt een grens had overschreden, ook al dacht ik dat Jody overdreven reageerde.

"Weet je wat ik ga doen?" zei ze luid. "Weet je wat ik ga doen?"

"Nee - wha' - alsjeblieft niet doen, ik ..." stamelde ik, niet wetend wat er daarna zou komen.

"Ik ga je een drankje kopen, dat is wat!" Jodie lachte. 'Je bent zo bleek als een geest. Ik had je echt,' fonkelden haar groene ogen. "Dat was zo grappig. Eigenlijk,' zei ze terwijl ze haar arm door de mijne stak, 'ben ik blij te zien dat je het vermogen om een ​​goed uitziende kont te waarderen niet bent kwijtgeraakt. Ook al is het van mijn dochter!”

Ik merkte dat ik in het zweet was gebroken terwijl Jody me lastig viel. Het kleine briesje bracht me weer normaal en ik kon weer praten.

"Dus, zijn er nog andere gebouwen die je wilt zien?" zei ik, wanhopig om van onderwerp te veranderen met deze alumna-moeder, weg van de zwervers van jonge meisjes.

'Ik wil naar mijn eerstejaars studentenhuis,' zei ze opgewekt. "Bestaat Simms Hall nog?"

“Zeker, het is er nog steeds. Ik denk dat het gerenoveerd is sinds jij er was, maar het is nog steeds dezelfde plek.”

'Misschien kunnen we in mijn oude kamer kijken,' zei ze vol verwachting. "Wil je zien waar alle magie is gebeurd?"

'Absoluut,' zei ik, terwijl ik de drang weerstond om te vragen wat voor magie daar gebeurde.

Strengere beveiliging op de campus betekende dat je een identiteitskaart nodig had om de slaapzaal binnen te komen, en die van mij werkte niet. Het is waarschijnlijk logisch dat ze niet willen dat mannelijke professoren zichzelf op elk gewenst moment in slaapzalen voor vrouwen kunnen toelaten. Maar een coöperatieve student liet ons binnen, waarschijnlijk denkend dat we er ongevaarlijk uitzagen.

“Wat was je kamernummer?” Ik heb gevraagd.

"406," antwoordde Jody terwijl ze op de liftknop drukte. Tijdens de korte rit vertelde Jody me over haar kamergenoot voor eerstejaars en tweedejaars, een zwarte all-star softbalspeler die nu neurochirurg is.

"Shirl is geweldig, maar in die tijd zag niemand het doktersgedoe aankomen."

Jody rende bijna door de gang naar 406. Sommige kamerdeuren stonden open, maar 406 niet. Jody trok een pruilend gezicht toen ze op de deur klopte. Niemand heeft geantwoord.

'Nou, dat is gewoon klote,' zei ze. Ik zou je een paar goede verhalen kunnen vertellen over de feesten die we daar hebben gehad.

‘Misschien als we later terugkomen,’ opperde ik, ‘zijn de bewoners misschien binnen.’

Jody wierp plotseling een bedachtzame blik toe. "Laten we de trap aflopen, er is nog iets dat ik wil zien."

Ik was verrast toen Jody impulsief mijn hand pakte en me naar het trappenhuis leidde. Ze leidde me twee trappen af ​​en toen stopte ze plotseling.

"Weet je wat daar is gebeurd?" vroeg ze, wijzend naar de onderste twee treden van de trap.

"Ik heb geen idee. Ben je gestruikeld en heb je je arm gebroken?” Ik had geen idee.

'Nou, dit is waarschijnlijk meer dan je wilt weten of ik je zou moeten vertellen. Weet je, we hebben elkaar net ontmoet. Laat maar zitten." Ze bleef naar de trap staren, met haar gedachten ergens anders.

'Je hoeft het me niet te vertellen als je dat niet wilt. Maar na 30 jaar lesgeven aan de universiteit, is er niet veel waar ik nog niet van heb gehoord.”

Jodie lachte. "Ik neem aan dat dat waar is. Had er niet zo over nagedacht. Oh, nou, hier verloor ik mijn maagdelijkheid.

Ik onderdrukte een lach. “Ik moet eerlijk zeggen dat ik die niet zag aankomen. Geen plaats die ik zou hebben geraden. Die concrete stappen zien er enorm ongemakkelijk uit.

Jody kreeg een verre blik in haar ogen. "Niet als je op je knieën zit en hij je rok optilt, een gat in je slipje scheurt en je van achteren pakt..." Nu was het Jody's beurt om knalrood te blozen. "Sorry. Te veel informatie. Had niet door dat ik dat hardop zei.”

Ze pakte mijn arm vast en we verlieten het trappenhuis. "Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om je bang te maken."

'Nee, ik ben degene die spijt heeft, Jody. Je hebt me de rest van het verhaal niet verteld,' zei ik met een grijns, in de hoop de stemming te verlichten.

'Geen sprake van, matroos. Ga wat porno lezen. Je zult je de rest van het verhaal gewoon moeten voorstellen, 'zei ze grinnikend. "Hoe dan ook, het is lang geleden."

'Ik denk het niet Jodie. Het is mijn beurt om iets over de lijn te zeggen, maar ik vind je mooi vandaag. Je geeft Brooke een run voor haar geld.

Jody lachte me uit. “Wow, zijn wij niet de vleier! Ik weet dat je liegt, maar bedankt. Ik moet nu naar Brooke.'

"Ik loop met je mee als dat goed is." We waren doelloos aan het kletsen toen Jody me weer overrompelde.

"Dus wanneer en waar verloor je je maagdelijkheid?" vroeg ze vriendelijk.

"Uh... wauw... nog eentje die ik niet zag aankomen."

"Ik heb je de mijne verteld, jij moet mij de jouwe vertellen," eiste ze.

Ik was onbedoeld waarheidsgetrouw. "Ik denk dat het afhangt van wat je bedoelt met het verliezen van mijn maagdelijkheid."

Ze stopte met lopen. "Is er meer dan één definitie?"

Ik wou dat ik niet zo openhartig was geweest. “Laten we zeggen dat verschillende delen van mij op verschillende momenten zijn ontmaagd. Wat geslachtsgemeenschap betreft, was het net als jouw ervaring, mijn eerste of tweede jaar op de universiteit. Ik was 18 of 19. Maar in bed, niet op een trap, hoe heet dat ook klinkt.”

“Hoe zit het met de andere definities? Is er iets gebeurd voor de universiteit?

“Mijn tong verloor het veel eerder. Ik was 13 of 14. Op school. Een leraar."

Jody keek een beetje verbijsterd. "Wauw. Dat moest illegaal zijn.”

“Het was een andere tijd. Kinderen streamden de dingen niet live op hun telefoons. We hebben geen van beiden iets aan iemand verteld. Ik heb het nooit aan mijn ouders of mijn broer verteld. Of mijn vriendin.”

'Dus... ze heeft je gewoon uit het niets gezegd dat je haar moest aanvallen?'

"De rest zul je je moeten voorstellen," zei ik met een grijns.

Jodie schudde haar hoofd. "Niet beledigend bedoeld, maar ik zie niet in waarom een ​​volwassen leraar voor een 13-jarige zou gaan."

“Hé, ik was echt lekker, welke andere verklaring zou er kunnen zijn? Ze kwam meerdere keren terug voor meer. Ze kreeg er geen thuis, haar man was waarschijnlijk aan het rotzooien toen hij voor zaken vertrok. Ik was een booty call voordat het iets werd.

"Dus je viel op je leraar, heeft ze de gunst beantwoord?"

'Waarom ja, dat deed ze, bedankt voor het vragen. Ik had mijn eerste pijpbeurt toen ik 13 was.

Jody grijnsde een beetje. "Nou om de waarheid te zeggen, ik denk dat ik het ook in etappes ben kwijtgeraakt."

"Echt?" vroeg ik, oprecht verrast. "Ik zou het niet geraden hebben."

Jody lachte niet om mijn grap. 'Mijn eerste echte vriendje was ouder dan ik - een grote basketballer, kreeg een studiebeurs van de staat. Je zou zijn naam weten als ik het je vertelde. Ze zag er niet bijzonder gelukkig uit.

'Jody, het is oké. Ik snap het idee.”

Jody leek zo'n stoer persoon, ik was verrast toen ik zag dat ze in tranen uitbarstte bij de gedachte aan dat vriendje. "Nee, het gaat goed," zei Jody terwijl ze zichzelf verzamelde. “Er is niet echt veel te vertellen. Hij was een ezel. Ik was 15, hij was 18. Ik zei me dat als ik hem niet pijpte, hij het uit zou maken. Ik viel ervoor. Hij had wat ballen, want op sommige dagen liet hij me twee of drie keer aan zijn lul zuigen. Ik moest slikken en dat was niet wat ik de eerste keer wilde doen. En hij hield van die vernederende fetisj-shit. Het was verschrikkelijk."

'Het klinkt vreselijk, Jody, het spijt me dat dit is gebeurd. Hoe ben je weggekomen?”

“Hij begon dezelfde routine met neuken. ‘Oh elk meisje op deze school zou me zo neuken, ik hoef het niet te vragen. Waarom verspil ik mijn tijd aan jou?' Ik vatte al mijn moed samen om het uit te maken. Hij was verrast. Dus ik slaagde erin mijn deugd te beschermen tot ik bij het trappenhuis van Simms Hall kwam.

'Ik ben blij dat te horen Jody. Kinky dingen zijn geweldig, maar alleen als jullie er allebei klaar voor zijn.

Jody trok een wenkbrauw op toen ik over knik sprak, maar zei niets. Ik zag de studenten uit het Murray Auditorium komen, waar de laatste oriëntatiesessie van de dag was gehouden.

Ik bloosde een beetje. 'Hier komt je dochter. Laten we over iets anders praten."

Het was gemakkelijk om Brooke te herkennen, die zo'n vijftien centimeter boven de omringende studenten uittorende. Ze kwam naar ons toe.

"Hallo mama! Hallo professor. Heb je het leuk gehad mama?”

“Ja, we hebben veel lol gehad. De professor hier was een goede metgezel.”

"Heb je veel plezier gehad, of heel veel plezier?" vroeg Brooke met meer dan een twinkeling in haar ogen.

Jody leek Brooke's nieuwsgierigheid met een ijzige blik te prikkelen. "Zoals ik al zei, het was erg leuk."

Ik dacht toen niet veel na over de uitwisseling, maar ik was er niet bij betrokken, dus ik dacht er pas veel later weer aan.

We hadden het erover dat Jody dat drankje voor me kocht, maar ze had een lange rit voor de boeg en ik moest om 9.00 uur lesgeven aan de klas van haar dochter, dus we spraken een regencontrole af. Jody en ik kusten elkaar vaarwel, en ik liet moeder en dochter afscheid nemen.

…

De weken erna had ik het druk met lessen en onderzoek en dacht aan niets anders. Brooke en ik wisselden beleefdheden uit in de klas en ik vroeg haar om haar moeder gedag te zeggen voor mij. Gelukkig deed Brooke het veel beter in mijn klas dan ze had verwacht. Ze was beter in wiskunde dan ze dacht. Nog een semester.

Jody vond mijn e-mailadres op de website van de universiteit en schreef me kort over het leven in haar wereld. Ik hoorde toen dat ze een man had, de vader van Brooke. Jody was doktersassistent geweest, maar werkte slechts sporadisch als de kinderen kwamen. Het klonk alsof ze een afspraak hadden - hij zou veel geld verdienen, zij zou het vrijelijk uitgeven en zij zou de drie kinderen opvoeden, waarvan Brooke de jongste en het enige meisje was. Verder klonk het niet alsof er veel interactie was.

Na een paar vriendschappelijke uitwisselingen aan het begin van het semester, begon Jody minder dan onschuldige stukjes aan haar e-mails toe te voegen. "Bekijk je nog steeds de kontjes van jonge meisjes?" of "Ik zei tegen Brooke dat ze wijde broeken naar je klas moest dragen, zodat je niet naar haar kont zou kijken." (In werkelijkheid droeg Brooke altijd de kortste, strakste spandex-jurken die je je kunt voorstellen. Dus ik denk dat ze niet naar haar moeder luisterde). Een keer vroeg ze me: "Ben je strikt een ezelman of hou je ook van tieten?" Ik zei haar dat ik die e-mail op de campus niet zou beantwoorden. Na een paar weken liep onze correspondentie op niets uit.

Enkele weken later stopte Brooke om met me te praten na de les op een dag kort na de tussentijdse toetsen. Ze zei dat haar moeder op thuiskomst kwam en dat ze ons drieën (ik, Brooke en haar huisgenoot) mee uit wilde nemen voor een lekker etentje.

'Komt je vader ook niet mee? Thuiskomen is hier een groot probleem,' vroeg ik.

Brooke keek een beetje verdrietig. “Hij is hier niet afgestudeerd. Hij is een beetje een Ivy League-snob. Hij was teleurgesteld dat ik hier kwam met een lacrossebeurs, dus mijdt hij mij en mijn school.”

'Het spijt me Brooke, ik had geen idee. Maar ik denk dat jij en je moeder veel plezier hebben samen. Ik kom graag eten.”

'Mama logeert in het Edgewood Hotel, aan het meer. Ze komt vrijdagmiddag binnen. Misschien gaan eten na mijn lacrossewedstrijd die dag?