Gekleineerd

Gekleineerd

Stephanie werd wakker en kon zich niet bewegen. Het duurde niet lang voordat ze besefte dat ze vastgebonden was. Drie grote leren riemen liepen over haar borst, buik en heupen en duwden haar in de matras. Haar armen en benen waren vrij om te bewegen. Ze wrikte aan de leren riemen, maar ze kon nergens een gesp vinden. Wat was er aan de hand? Waar was ze?

Het was donker, ze kon nauwelijks iets zien. Het silhouet van bars om haar heen. Zat ze in een kooi, maar waarom haar vastbinden als ze al in een kooi zat, dat leek me wat overdreven. Ze staarde in de duisternis. Het was geen kooi. Kleine knuffels bungelden over haar heen. Het was alsof ze in een soort bedje lag met een bungelende mobiel. Ze trok nog een keer aan de leren riemen, ze duwde haar heupen omhoog, ze schopte haar benen hoog in de lucht, maar alles tevergeefs.

Ze schreeuwde van frustratie. Rond haar alleen maar stilte. Stilte en duisternis. Ze haalde een paar keer diep adem en probeerde zichzelf te kalmeren, ze moest rationeel denken. Hoe is ze hier terechtgekomen? Ze zocht in haar herinneringen. Het laatste wat ze zich herinnerde was dat ze na haar werk van de bushalte naar haar flatgebouw naar huis liep. Is ze ooit thuisgekomen? Nee, er was een vreemde, nietwaar? Hij probeerde met haar te praten, in het begin was hij knap en aardig, maar al snel werd hij griezelig en opdringerig en stond erop dat ze op dat moment iets zouden gaan drinken. Ze had hem afgewezen en hij had een stinkende doek in haar gezicht geduwd. Ze herinnerde zich de stank, het lichte gevoel in het hoofd. Ze kreeg kippenvel. Betekende dat dat ze ontvoerd was? Het voelde onwerkelijk. Waarom zou iemand haar in vredesnaam willen ontvoeren?

Ze was niet rijk of beroemd, ze was niet machtig of politiek. Sinds ze klaar was met studeren zat ze vast in die stomme baristabaan, ze was bijna dertig, ze dacht dat ze nu wel meer zou hebben bereikt, maar ze had niet eens een vriendje. Misschien niet mooi genoeg. Ze was een tenger meisje, amper 1,75 meter lang, en haar borsten waren klein, haar wangen vol sproeten en ze had nogal slappe oren. Ze trainde echter veel om in vorm te blijven, en ze hield van haar haar, ze had mooie blonde krullen.

Maar toch, niemand zou haar ontvoeren voor alleen haar haar. Het sloeg gewoon nergens op. Ze worstelde een tijdje in haar grenzen. Na een paar minuten zweette en hijgde ze, maar de banden waren nog geen centimeter verschoven. Ze vloekte en sloeg met haar hand tegen de tralies. Ze schreeuwde om hulp tot haar stem schor werd en haar keel pijn deed.

Na een tijdje verdween de duisternis, het werd ochtend, een zwak licht scheen door de gordijnen en Stephanie kon eindelijk de kamer zien waarin ze zich bevond. Het was een kinderkamer, maar alles was volwassen formaat, het bedje waarin ze lag, de kinderstoel , de kleding in de kleerkast, frivole zijden jurken en fluwelen footsies. Er lag speelgoed op de grond en er was een commode met stapels en stapels luiers.

Stephanie droeg nog steeds haar eigen kleren. Ze keek naar haar spijkerbroek en verschoten T-shirt.

De deur zwaaide toe. Een uitbarsting van licht. Een silhouet dat haar kamer binnenkomt. ‘Hoe gaat het met mijn kleine meid?’ vroeg een mannenstem.

Stephanie knipperde tegen het felle licht tot ze de man kon zien. Hij was lang. Veel ouder dan zij. Hij moet misschien in de vijftig zijn. Zijn gezicht was kalm en vriendelijk. Hij leunde tegen het bed en knipoogde naar Stephanie. Zijn hand reikte naar het bed en klopte op haar buik.

‘Je bent wakker, zie ik. Heb je goed geslapen lieverd?'

Verbijsterd staarde Stephanie in het gezicht van de man. ‘Nee?’ zei ze aarzelend. Ze duwde zijn arm weg en begon te worstelen en te kronkelen in een nieuwe vergeefse poging om aan de grens te ontsnappen.

'Nee? Heb je niet goed geslapen? Papa is verdrietig om dat schatje te horen. Papa houdt ervan dat zijn kleine meisjes ’s ochtends gelukkig en goed uitgerust zijn.’

‘Je bent mijn vader niet.’ Zei ze.

‘Ja, dat ben ik.’ zei hij. 'Of ik zal het in ieder geval snel zijn.' ‘Nee, dat is niet zo.’ schreeuwde Stephanie. Ze schopte haar benen door de lucht, maar ze kon hem niet bereiken. Hij glimlachte alleen maar naar haar, toen verdween zijn gezicht. Ze hoorde gerommel en bewegen in haar kamer, maar ze kon niet zien wat hij aan het doen was.

‘Laat me gaan.’ Zei ze. ‘Maak me nu meteen los.’ Toen hij niet op haar bevelen reageerde, begon ze te smeken en te smeken, maar hij schonk nog steeds geen aandacht aan haar, ze hoorde alleen wat gerinkel en geritsel. ‘Wat doe je daar?’ vroeg ze. 'Wat ga je met me doen?'

Nu verscheen zijn gezicht weer, hij doemde op over haar bed en liet haar een babyfles melk zien. ‘Ik vul je melk gewoon aan met een spierverslapper en een psychotrope drug die je zal helpen me te gehoorzamen, denk je dat ik ook wat algemene kalmeringsmiddelen moet toevoegen?’ Hij klakte met zijn tong. ‘Ja, misschien moet ik dat maar eens doen, je bent toch al behoorlijk opgewonden? We hebben je nodig om aardig en kalm te zijn, aardig en kalm is beter. Ben zo terug.'

Ze hoorde nog meer rammelende en bonkende geluiden.

‘Ga je me drogeren?’ zei ze. 'Maar waarom?'

Hij schudde vurig met de fles toen hij weer boven haar bed verscheen. 'Dus je zult leren papa's kleine meid te zijn en je zult leren een goede, gehoorzame, onderdanige jongedame te zijn.'

‘Maar… maar…’ mompelde ze verward, niet zeker wetend wat ze anders moest doen of zeggen. Hij legde de fles in het bed en stootte de speen in haar mond. Ze schreeuwde. Ze schreeuwde uit volle borst en probeerde de fles met haar handen weg te duwen. Ze sloeg hem en schopte met haar benen, en toen schreeuwde ze nog meer.

‘Lieve, oh lieve,’ zei hij verbijsterd. Hij was sterker dan zij, hij duwde gewoon haar zwaaiende armen opzij en duwde de tepel in haar mond. Een scheutje melk sijpelde over haar tong naar haar keel. Ze probeerde het uit te spugen, maar liggend op haar rug bleef het maar in haar slokdarm druppelen en ze moest slikken, anders zou ze erin gestikt zijn.

Ze probeerde de tepel weg te duwen met haar tong, en probeerde haar hoofd van de fles af te draaien. Maar hij bleef haar onder dwang voeden. Een vage warmte in haar buik, het was daar, merkte ze plotseling. Een tintelend gevoel dat zich door haar ledematen verspreidde, haar armen en benen voelden ineens warm en zwaar aan. Ze voelde zich eigenlijk best goed. Een beetje zoals aangeschoten of dronken zijn, maar dan veel rustiger.

‘Dat is mijn meisje.’ Zei de man. ‘Dat is mijn kleine babymeisje. Ja, je begint de effecten van de melk te voelen, nietwaar. Braaf meid, blijf maar drinken lieverd.’ Hij reikte in het bed en streelde haar voorhoofd en haar wang terwijl ze aan de fles zoog. ‘Wat goed, meid.’ Zei hij opnieuw. Zijn stem was eigenlijk best rustgevend en geruststellend.

Ze had moeite haar armen te bewegen, ze waren te zwaar, ze reageerden niet zoals ze wilde. Ze leek steeds verder weg te zinken in de matras. Een serene kalmte, haar gedachten waren verdoofd en wazig. Ze glipte snel van haar weg en kon niet meer nadenken. Ze lag daar gewoon in het bed, gehoorzaamde hem en dronk de melk zoals hij haar had opgedragen.

‘Alles op,’ zei hij terwijl hij haar de lege fles liet zien. Hij friemelde wat met de spijlen en de zijkant van het bed zwaaide open. Hij ging naast haar zitten, hij streelde haar borsten. Hij had grote handen, maar toch bewogen zijn vingers heel erg teder. Haar strelen. Een tintelend zweverig gevoel in haar maag, haar geest versuft en duizelig in het rond. Haar borst werd steeds gevoeliger en elke kleine aanraking van hem veroorzaakte een nieuwe uitbarsting van tintelingen in haar buik en tussen haar benen. Ze ademde zwaar, bijna hijgend en sloot haar ogen van plezier.

Zijn hand dwaalde verder naar beneden, hij streelde haar dijen en naderde heel langzaam haar kruis. Ze beefde van verwachting, toen drukte hij zijn vingers tegen haar kruis, ze wenste dat ze geen spijkerbroek meer droeg. Ze wiegde haar heupen en wreef haar kutje tegen zijn vingers.

‘Braaf meid.’ zei hij koerend. ‘Dat papa’s lieve kleine meisje. Ja. Je bent mijn kleine lieverd. Ja.’ Hij knikte vriendelijk naar haar terwijl hij tussen haar benen bleef rondsnuffelen. Stephanie herinnerde zich vaag dat er iets niet klopte, maar ze wist niet wat. Haar hoofd was zo wazig, haar gedachten verdoofd en rustig. Er ging een kalme, geruststellende euforie door haar lichaam.

‘Kijk, papa gehoorzamen voelt goed, vind je niet?’ zei hij.

Ze knikte.

‘Zeg, ja papa.’

‘Ja papa,’ mompelde ze, haar mond en lippen voelden raar aan, vreemd afstandelijk, ze kon die woorden nauwelijks uitbrengen.

'Brave meid. Luister goed naar mij. Luister goed naar mijn woorden. Je zakt steeds dieper weg in deze hypnotische trance, het zal je volledig inhalen, mijn stem zal je inhalen, mijn woorden zullen je geest en lichaam volledig inhalen. Je wilt je gewoon overgeven aan mijn woorden, je overgeven aan mijn wil. Geef je over en gehoorzaam. Hoe meer je gehoorzaamt, hoe dieper je valt en hoe dieper je valt, hoe meer je wilt gehoorzamen. Vanaf nu ben je mijn kleine meid, je bent mijn dierbare kleine baby, een volkomen hulpeloze baby die haar vader nodig heeft om voor haar te zorgen. Je hebt papa nodig om je luier te verschonen, je hebt papa nodig om je melk te geven met alle speciale medicijnen die je zullen helpen een nog beter klein meisje voor papa te worden, je hebt papa nodig om je in bad te doen, jij Je hebt papa nodig om je poesje aan te raken, je hebt papa's goedkeuring nodig voor een orgasme.'

Zijn stem was ritmisch en betoverend, het kriebelde tussen haar benen, een warmte, het werd intenser en intenser, het bouwde op, hoger en hoger, ze wilde loslaten, ze wilde loslaten. Ze registreerde geen afzonderlijke woorden of zinnen meer. Het was slechts een waas, een hypnotiserende waas. Papa praatte haar tot een orgasme, ze bungelde op het randje, klaar om te gaan, alles wat ze nodig had was zijn toestemming. Toen beval hij haar uiteindelijk om een ​​orgasme te krijgen, ze wilde zo graag gehoorzamen, haar lichaam schommelde en trilde van opwinding, het spoelde over haar heen, golf na golf. Hij bleef tegen haar praten en trok haar nog verder mee in die hypnotiserende roes. Haar geest betoveren, haar geest overnemen. Ze wist niet hoe lang hij tegen haar bleef praten, ze wist niet wat hij zei, ze kon zich nauwelijks iets herinneren, ze herinnerde zich alleen dat hij tot drie telde toen ze haar ogen opendeed.

Ze lag nog steeds in het bed. Papa ging naast haar op de matras zitten en klopte op haar buik. Het was alsof hij haar die ochtend net wakker had gemaakt, geen herinneringen van vóór dit moment, ze moet hebben geslapen, ze moet hebben gedroomd.

Een vage onrust. Er was iets aan de hand, er was iets mis, maar ze kon zich niet herinneren wat.

‘Heb je goed geslapen, lieverd?’ vroeg papa.

Ze knikte. ‘Ja papa,’ zei ze. Haar stem klonk anders, hoger, jonger. Ze probeerde in haar ogen te wrijven, maar haar spieren waren zwak en ongecontroleerd, het was alsof ze de motoriek van een peuter had. Verward keek ze papa aan. Hij zou het weten, hij zou het uitleggen, nietwaar?

Hij glimlachte alleen maar naar haar. Toen reikte hij onder het bed en maakte de leren banden los, de druk rond haar torso was weg en even voelde het alsof ze zweefde. Ze probeerde zich om te rollen, maar met één hand kon papa haar op haar plaats houden. Was hij zo sterk of was zij zo zwak?

‘Geef papa een kus.’ zei hij. Hij boog zich over haar heen en drukte zijn lippen tegen de hare, zijn baard schuurde tegen haar huid, zijn lippen waren zacht en nat, en hij rook lekker, fris en muskus tegelijk.

‘Laten we je uitkleden.’ zei papa. Hij hielp haar rechtop te zitten, ze zwaaide heen en weer en hij moest haar balanceren tegen zijn schouder terwijl hij het T-shirt over haar hoofd trok, toen maakte hij haar beha los en gooide die eruit. Voorzichtig en teder legde hij haar terug in bed. Hij staarde naar haar borst. Zijn vingers streelden over haar huid alsof hij haar bewonderde, de top van zijn vinger gleed over haar sleutelbeen naar beneden op haar borst, wervelend rond en rond, langzaam sluitend op de tepel.

Hij stopte even zijn vinger in zijn mond en likte eraan, daarna verspreidde hij zijn speeksel over haar tepel door met zijn vinger op en neer over het knobbeltje te wrijven. Hij blies, een koel briesje, haar tepel werd steviger.

‘Mooi.’ Mompelde hij. 'Je bent een mooi meisje, weet je dat?'

Haar lichaam vult zich met duizelingwekkende gevoelens, opwinding en geilheid maar ook een mengeling tussen verlegenheid en trots. Ze glimlachte naar papa. ‘Ja, dat ben je.’ Zei hij opnieuw. Nu ritste hij haar spijkerbroek open en liet hem van haar heupen glijden, waarbij hij zijn vinger achter haar slipje haakte en het ook naar beneden liet glijden, alles in één beweging. Hij duwde zijn vinger tegen haar kutje en liet hem toen naar binnen glijden.

Een verrassend warm en vol gevoel, ze voelde zijn vinger in en uit haar glijden en haar van binnen masseren leek het wel. Hij duwde haar benen wijder, haar knieën opzij, zodat hij gemakkelijker in haar kutje kon komen.

‘Dat is een braaf meisje.’ Zei hij. ‘Dat voelt nu goed, nietwaar? Het voelt goed om papa's kleine babypop te zijn. Het voelt goed om papa's kleine neukspeeltje te zijn, nietwaar?'

‘Ja, papa,’ zei ze hijgend en verward door alle gevoelens die door haar lichaam raasden. Ze voelde zich magisch, maar tegelijkertijd schaamde ze zich en was ze machteloos.

‘Braaf meid.’ zei hij. Hij kroop bovenop haar. Een zwaar warm gewicht bovenop haar. Met zijn knie duwde hij haar benen verder uit elkaar en positioneerde hij zich zo dat zijn kruis haar kruis zou raken. Langzaam heen en weer bewegend. Zijn broek schuurt tegen haar huid. Opwinding tintelt door haar hele lichaam.

‘Dus als je papa’s neukspeeltje bent, kan papa met je doen wat hij wil, nietwaar? Papa mag toch alles met je doen wat hij wil?'

‘Ja papa,’ mompelde ze. Hij gaf haar een kusje op haar wang, bewoog naar haar oor en knabbelde een tijdje aan haar lob, ze beefde en kon een klein kreunen niet onderdrukken. Papa zweefde nu over haar gezicht, kwam dichterbij, hij kuste haar. Zijn lippen gingen een beetje open en zijn tong prikte in haar mond. Papa hijgde ook. Wrijft nog steeds met zijn kruis tegen het hare.

Hij knoopte zijn broek los en deed hem uit. Ze zag zijn lul. Het was van gemiddelde lengte, maar de omvang maakte haar bang. Het was zo breed, gewoon zo dik. Het zou niet passen. Hij likte aan zijn vingers en wreef het speeksel over zijn lul, de paars glanzende eikel, een blauwe ader die rond de schacht kronkelde en krulde. Ze wilde hem zo graag van binnen voelen, ze kon zich voorstellen dat hij haar opvulde. Ze kantelde haar heupen.

‘Papa.’ Zei ze. 'Papa, alsjeblieft.'

‘Smeek je om mijn pik lieverd? Je wilt het zo graag, nietwaar? Jawel.'

‘Ja papa.’ Zei ze.

Hij duwde het hoofd tegen de opening van haar vulva, een beetje druk. Hij doemde boven haar op en keek naar haar smeekbeden, haar smeekbeden, haar kronkelen.

Een sluwe glimlach op zijn gezicht. Heel langzaam drong hij haar binnen, centimeter voor centimeter gleed zijn lul in haar. Ze werd gek van plezier, van opwinding, met een gevoel van doel, ze was zijn neukspeeltje, ze werd verondersteld geneukt te worden, dit was haar plek in het leven. Het was gewoon logisch.

‘Gaat het lieverd?’ vroeg hij. 'Doe ik je pijn?'

Zij schudde haar hoofd. ‘Een beetje, papa,’ mompelde ze. 'Maar ik vind het niet erg.'

‘Dat doe je toch niet? Omdat je papa's kleine neukspeeltje bent.' Hij zat nu helemaal in haar. Hij begon te stoten. Eerst langzaam maar al snel vaart maken. Zijn ogen gingen dicht, zijn lippen gingen een beetje uit elkaar, hijgend, zijn bekken tegen het hare duwend. Ze werd meegesleurd in alle sensatie, verwarrende genoegens. Ze verzette zich niet meer, ze leunde er gewoon tegenaan, liet het helemaal over haar heen spoelen.

Hij greep haar vast, duwde zijn nagels in haar schouder en beefde over haar hele lichaam. Ze voelde zijn pik pulseren, haar kutje kloppen.

‘Kom klaar voor papa,’ stotterde zijn stem, struikelend. Opnieuw en opnieuw. ‘Kom klaar voor papa. Kom klaar als een braaf meisje. Ga een. Dat mag.’ Het was als een explosie van gevoelens die door haar lichaam raasde en haar bedwelmde. Haar lichaam bleef schommelen, trillen. Elke keer dat hij zei dat ze een orgasme moest krijgen, barstte er een nieuwe golf door haar lendenen.

Uiteindelijk waren zij en papa een bezwete hoop ledematen, de hare nog steeds zwaar en ongecoördineerd, de zijne lui en loom bovenop haar. Hij aaide haar zachtjes. Na een tijdje stond hij op. Hij tilde haar op van het matras en legde haar op de commode.

‘Wat gebeurt er nu?’ vroeg ze. ‘Ssst,’ zei papa. ‘Het voelt goed om papa’s kleine meid te zijn, vind je niet? Je wilt voor altijd papa's meisje zijn, nietwaar? Maar dan moet je ook gekleed zijn als papa's kleine meid.' Hij pakte een nat doekje en maakte haar tussen haar benen schoon. Het doekje was koud tegen haar huid, maar zijn vingers die daar beneden bewogen waren fijn. Hij sprenkelde wat babypoeder op haar kruis, wikkelde haar heupen in en verschoonde haar.

Hij pakte een gele fluwelen voetenzak uit de kleerkast, hij zette eerst een voet erin en daarna de andere, hij moest haar iets optillen zodat hij haar armen erin kon laten glijden, toen knoopte hij haar dicht. Hij klopte op haar buik. Hij tilde haar op en hielp haar rechtop te zitten, daarna borstelde hij haar haar. Liefdevolle slagen. Hij maakte twee paardenstaartjes en deed er bijpassende gele strikken in.

‘Kijk eens wie een mooi klein meisje is,’ zei hij.

‘Ik papa?’ vroeg ze.

Hij glimlachte naar haar en knikte. Toen wierp hij een blik op zijn horloge. ‘Over een tijdje zullen de medicijnen die ik je heb gegeven uitgewerkt zijn.’ Zei hij. ‘Maar je wilt toch niet dat ze verslijten? Je wilt voor altijd mijn kleine meisje zijn, nietwaar? Je wilt heel veel meer hebben van al die fijne gevoelens die je krijgt als je mijn kleine meid bent, nietwaar, lieverd?'

‘Ja papa,’ zei ze knikkend, niet helemaal zeker wat hij precies zei.

Hij zei dat ze in de hoge stoel moest klimmen en daarna zette hij haar vast in het harnas. Hij duwde het tafelblad in haar buik zodat ze er niet meer uit kon. Toen liep hij naar een dressoir, hij maakte een fles melk voor haar klaar en ze zag hem allerlei medicijnen erin doen. Terwijl hij de fles schudde, kwam hij terug naar de kinderstoel. Hij zette de fles voor haar op het dienblad.

'Als je papa's kleine meid wilt zijn, moet je je flessen drinken, je wordt dagelijks getraind en gehersenspoeld totdat zelfs het kleinste stukje van je volwassen geest verdwenen is, alleen de gehoorzame, alleen de onderdanige, alleen papa's kleine neukspeeltje kan overblijven . Je wordt gedrogeerd, gehypnotiseerd, gebruikt, gestraft en gecorrigeerd totdat je mijn perfecte kleine meid bent. Dat is wat je wilt, nietwaar, om mijn perfecte kleine meid te zijn?'

‘Ja papa,’ zei ze.

'Wees dan een braaf meisje en drink melk.' Zei hij.

Ze pakte de fles zelf op en stopte de speen in haar mond. Het voelde vreemd vertrouwd, enigszins geruststellend zelfs. Ze zoog en de melk sijpelde in haar keel. Even aarzelde ze. Het klopte niet. Er klopte iets niet. Zou ze niet aan het werk zijn of zo? Hoe kwam ze hier bij papa terecht? Is ze niet ontvoerd? Maar terwijl ze de melk dronk, verdwenen steeds meer van die gedachten in de vergetelheid, geen enkele gedachte bleef over. Een warm fuzzy gevoel, tintelend, warm en zwaar. Verdoofd en gedrogeerd. Een overgegeven gevoel. Het enige wat ze wilde doen is naar papa luisteren. Gehoorzaam papa. Ze keek hem vragend aan.

‘Braaf meid.’ zei hij. 'Slik het allemaal op.'

Terwijl ze de fles schuin hield en nog meer melk in haar mond schonk, klopte hij haar op haar hoofd.

'Dat is mijn baby.'