Elfenprinses Neeth

Tobin was opgegroeid aan de rand van een klein dorp. Zijn spel bestond uit houten paarden, zwaardvechten met stokken, en af ​​en toe een ridder door zijn dorp zien trekken, jaloers op hun brede zwaarden en glanzende wapenrusting. Zijn moeder, een hardwerkende vrouw, had weinig tijd om hem op te voeden na de dood van zijn vader, dus vaak rende Tobin wild door het bos of door het dorp met zijn vrienden.

De enige regel die zijn moeder voor hem had, was dat hij zich nooit in het Sprookjesbos mocht wagen omdat er onbekende wezens in woonden.

Maar op een dag, toen Tobin nog geen echte man was maar net zijn jeugd achter zich had gelaten, werd hij door zijn vrienden Corrine uitgedaagd om het Sprookjesbos in te gaan om te bewijzen dat hij dapper was. Tobin stapte met gemak het Sprookjesbos in. Corrine raakte geïrriteerd en daagde Tobin uit om niet alleen naar binnen te gaan, maar om een ​​magisch wezen mee terug te nemen.

Tobin was minder zeker, maar hij was ook ongelooflijk trots, dus met een laatste blik op zijn vrienden stampte hij het bos in.

Zodra hij helemaal binnen was, kwamen de bomen dichterbij en was het geluid van zijn vrienden niet meer te horen. De takken boven hem waren dik en het bos zelf was donker. Hij liep verder en hoorde toen gelach en het geluid van water. Hij dook diep weg en tuurde van achter een rots naar het kabbelende beekje beneden.

Drie kleine, naakte, mooie vrouwen zaten in het water te spelen. Ze spetterden tegen elkaar, giechelden en doopten hun tenen in de koele stroom. Tobin staarde hen aan omdat ze niet alleen klein waren, maar zo groot als een klein kind, slechts iets meer dan dertig centimeter hoog, maar even mooi en welgevormd als volwassen vrouwen. Hun verhoudingen zijn perfect voor hun grootte. Ze hadden stuk voor stuk parmantige volle borsten, dunne tailles en ronde billen. Hun huid was bijna iriserend wit waardoor ze gloeiden, met lange oren die uit witgouden haar staken. Elfen.

Tobin bleef kijken terwijl de mooie Elfen in de plas water speelden, wachtend op zijn kans om er een te vangen. Hij had eindelijk zijn moment als een Elf, haar prachtige lichaam druipnat verliet het zwembad en liep naar haar jurk die aan een tak hing. Toen ze dichterbij kwam, hurkte Tobin, en terwijl ze de jurk vastgreep, sprong hij naar voren en greep haar eerst bij haar haar en daarna door een hand voor haar mond te houden. Ze beet hard op zijn hand, de hoektanden zakten als naalden naar binnen en hij liet haar bijna los. Toen, snel nadenkend, greep hij haar jurk en bond die over haar gezicht, snel zijn riem verwijderend en haar kleine polsen vastmakend. Hij aarzelde niet en sprong over een boomstam en rende terug zoals hij gekomen was, de Elf hing als een zak graan over zijn schouder. Hij kon het niet helpen dat hij zijn hand direct op haar kont zag terwijl hij rende, en in zijn vrolijkheid sloeg hij erop en voelde zich opgewonden zoals hij deed.

Bij het verlaten van het bos werden zijn vrienden plotseling zichtbaar. Eerst waren ze geschokt om hem te zien, maar toen hij haastig 'Snel! Een touw!" De andere drie jongens kwamen snel in actie, deden hun eigen riemen af ​​en gaven ze aan Tobin. Tobin legde de Elf op de grond, haar lichaam zwaaiend van woede. Hij had twee wonden in zijn hand van haar beet en hij achtte haar gevaarlijk. Hij kon beter haar armen en polsen achter haar rug vastzetten, dan haar benen, en ten slotte verwijderde hij de doek van haar gezicht en ze siste en vloekte tegen hem in een taal die hij niet verstond.

Haar gezicht was mooi, merkte hij op toen hij Corrine's riem tussen haar roze lippen plaatste, ze had hoge jukbeenderen die ook roze van kleur waren en lichtpaarse ogen die hielpen haar als onmenselijk te markeren, samen met haar grootte en oren. Alle vier de jongens staarden naar beneden als de worstelende Elf, haar borsten staken naar voren terwijl ze zich boog en probeerde zichzelf los te maken. Een perfect platte buik liep naar een gladde spleet tussen haar vastgebonden benen. Tobin had nog nooit een kut gezien, maar het zag er perfect en uitnodigend uit zoals hij er nu naar keek, zijn pik trilde in zijn broek.

"Wat doen we met haar?" vroeg Corrine, nog steeds vol ontzag.

"Ze bijt hard, dus pas op." Zei Tobin, de pijn van voordat hij terugkwam nu de adrenaline was uitgewerkt.

Een van de andere jongens bukte zich en porde haar met een stok, ze schreeuwde en gromde in hun richting, de jongen deed snel een stap achteruit. Tobins verbazing verdween langzaam in wrok.

"Duivels klein ding is ze niet?"

Hij knielde op het gras en sloeg haar.

“Niet meer van dat! Ik heb je eerlijk en vierkant betrapt!

Ze gromde weer en rukte naar voren, ondanks zichzelf trok Tobin zich angstig terug en de andere jongens lachten, Tobins ogen schoten open.

“Je denkt dat je zo sterk bent hè!” Hij gromde, draaide haar op haar buik en sloeg haar stevig op haar kont, eerst met zijn hand, daarna met een dubbele riem. Ze schreeuwde het uit achter haar knevel en hij ging verder, haar romige kont werd rood van zijn zweepslagen. Hij voelde zijn pik hard worden terwijl hij het deed en hij keek op haar neer terwijl ze weer boos naar hem opkeek. Zonder er verder over na te denken, gooide hij haar op de grond en trok zijn broek naar beneden.

"Wat ben je aan het doen?" vroeg Corrine.

'Ze is geen meisje of vrouw, toch? Er is geen wet tegen.”

De andere jongens juichten hem toe, zijn ego laaide op toen ze met angst in haar ogen opkeek naar de grootte van zijn pik, terwijl een meisje het voor deze kleine Elf misschien gemiddeld zou vinden dat hij bijna half zo lang was. Ze schreeuwde nog een keer tegen de knevel, maar nu was het wild van paniek. Haar benen losmakend trok hij haar lichaam naar zich toe en plaatste zijn paddenstoelkop bij de ingang van haar spleet. Het was roze bij de opening en hij wist instinctief dat hij tegen haar aan moest drukken. Hij was verrast door de strakheid en weerstand die hij voelde, terwijl hij zijn pik schuin hield en harder drukte en voelde toen ze onder hem begon te bezwijken.

' leek ze de kreet achter de knevel.

"Ik spreek je Elven-taal niet, maar ik neem aan dat de middelen harder drukken!" Hij joelde en deed precies dat.

De jongens waren een rumoer achter hem. Hun opwinding spoorde hem aan. Haar lichaam beukte onder hem toen hij zich een weg naar binnen baande, toen plaatste hij zich zodat hij haar op zijn pik vasthield en haar herhaaldelijk spietste als een varken aan een pik. Zijn pik ingekapseld in haar kleine lichaam, hij vroeg zich af of het hem zou lukken om zijn hele pik erin te passen, ze leek zo onmogelijk klein. Hij bleef in en uit haar stoten, sneller en sneller, terwijl zijn lichaam naar een climax toewerkte. Zijn pik was een zwaard dat voortdurend opnieuw in de schede werd gestoken door haar malse kut.

Ze hijgde en maakte nog steeds kleine tegenstribbelende bewegingen, hoewel het gewoon krampen van pijn konden zijn terwijl hij haar bleef neuken. Eindelijk voelde hij zijn climax tot voltooiing komen en liet hij zijn zaad in haar los. Het zaad barstte uit haar spleet terwijl het overstroomde en op de met gras begroeide aarde druppelde. Tobin veegde het zweet van zijn voorhoofd en liet haar van zich af glijden. Ze zakte ineen op de grond, hijgend van vermoeidheid en pijn, en het sperma plakte nog steeds op haar nu gapende ingang.

"Ik daarna!" schreeuwde Corrine

Hij ging naast haar in de wei liggen en raapte haar op als een lappenpop. Zijn pik kwam los en hij ging rechtop staan. Hij plaatste het elfenmeisje bovenop en liet haar langzaam naar beneden glijden alsof hij een handschoen aantrok. Haar hoofd schokte naar achteren en ze slaakte een kreet van pijn terwijl hij haar lichaam op en neer bewoog om zijn hongerige pik te bevredigen. Tobin, hoewel uitgeput, boog zich achter haar voorover en wreef brutaal over haar wiebelende tieten. Knijpen en knijpen, terwijl haar lichaam werd geteisterd door Corrine's dikke pik.

Corrine kreunde van extase en liet zich ook in haar los. Haar lichaam trilde terwijl zijn pik pulseerde en haar vulde. De andere twee jongens kwamen naar voren en smeekten ook om een ​​beurt, maar Tobin weigerde. Hij had een veel beter idee.

'Als je het leuk vindt wat je hier vandaag hebt gezien, kom dan morgen terug naar mijn huis in de oude schuur, maar neem munten mee.' De andere jongens waren teleurgesteld, maar renden vrolijk naar huis om hun munten op te halen.

Tobin gooide het verwoeste lichaam van de Elf over zijn schouder zoals hij al eens eerder had gedaan, maar nu vocht ze niet meer, te uitgeput van haar beproeving. Ze werd gemakkelijk in een oude kooi geplaatst met kettingen om haar nek en boeien om haar handen en enkels. Hij gooide wat gemengde noten en bessen in de kooi zodat ze kon eten en ze nam niet de moeite om naar hem te bijten toen hij de riem uit haar mond haalde.

Hij zou haar ’s ochtends opruimen, maar omdat hij zijn nieuwe zaak moest opzetten, waren er veel stadsmensen om te dienen, en na verloop van tijd vermoedde hij dat één Elf niet genoeg zou zijn. Voorlopig begon hij aan zijn bord te werken. Ze keek door de tralies, haar paarse ogen glazig van vermoeidheid en woede terwijl hij aan het werk ging aan haar nieuwe levensdoel.