De snotterige MILF wordt op haar knieën gebracht

De reünie van de veertigste middelbare schoolklas begon op een prettige manier, voor zover het Don Parker betrof.

Veel van zijn oude vrienden waren er en tot zijn verbazing waren de meeste 'kliekjes' uit de oude BHS-tijd verdwenen.

Bijna iedereen was zo volwassen geworden dat ze, rijk of arm, zwart of wit, allemaal even oud waren; allemaal ouder worden; ze hadden allemaal interessante verhalen over de paden die hun leven had afgelegd.

Don, afkomstig uit een grote familie met niet veel rijkdom, had onverwacht succes als romanschrijver gevonden.

Hij begon te schrijven voordat zijn vrouw omkwam bij een auto-ongeluk, en ging door met het aanmoedigen van zijn kinderen.

Hij beschouwde zichzelf nooit als zeer rijk, maar leefde een comfortabel leven van zijn pensioen en royalty's...

Op 57-jarige leeftijd besteedde hij elke dag een tot twee uur aan trainen; resulterend in een strak, gespierd lichaam.

Zijn dikke haar vormde een contrast met veel van zijn klasgenoten en de grijze highlights maakten hem de knapste die hij ooit was geweest.

Halverwege de lesbijeenkomst op donderdagavond genoot Don van een verwaterde whisky toen Marge en Pressley hun grote entree maakten.

Press had een aanzienlijk landgoed van zijn vader geërfd, maar hij leek altijd een aardige vent te zijn.

Marge stond er echter na al die jaren nog steeds op om laat te komen, zodat ze zichzelf ervan kon overtuigen dat ze in het middelpunt van de belangstelling stond.

Haar vader was de krantenuitgever in het kleine stadje geweest, en zij was altijd het verwaande rijke meisje... ze was niet veranderd.

En ja hoor, toen Marge met een paar van de anderen begon te praten, was ze er snel bij om te bekritiseren: "Je zou gouden oorbellen moeten dragen bij die outfit; ook niet de nep-dingen." 'Zoek uit wat voor eau de cologne hij op heeft, Pressley, en koop er nooit een.' 'Sorry voor haar van je kat, Mary. Ik hou sowieso niet van katten.'

Toen ze Don zag, die (nu) misschien een 'beroemdheid' is met wie ze dichtbij kon komen, baande ze zich een weg door de menigte, terwijl ze levenslange klasgenoten negeerde terwijl ze naast hem ging staan: 'Nou, hallo daar, Don Parker. je herinnert me?"

'Natuurlijk, Marge, waar is Ol' Press? Ik zou hem graag willen zien.'

Ze had het gevoel dat ze zojuist een poetsbeurt had gekregen, maar was vastbesloten om punten te maken met een 'beroemde' auteur: "Het is 'Margaret', niet Marge. Oh, hij is daar ergens. Maak je geen zorgen, hij zal laten zien Hij kan er bijna niet tegen dat ik uit zijn zicht ga. Mooi shirt; waar heb je dat vandaan? Vertel me over je laatste boek. Ik weet zeker dat je een gratis exemplaar kunt vinden voor een oude vriend, kan je niet?"

Daar was het... niet iemand anders had om een ​​gratis exemplaar gevraagd, en sommigen hadden erop aangedrongen hem te betalen; die hij niet accepteerde; maar hier was de verwaande kleine rijke teef die een kopie probeerde te lummelen.

Voor zover ze een 'oude vriend' was, had Marge meer tegen hem gezegd dan ze had gesproken in zes jaar op de middelbare en middelbare school.

Ze had zelfs nog nooit 'hallo' gezegd op een van de vorige reünies.

"Eén ding tegelijk, meid; eerst heeft mijn overleden vrouw dit shirt een paar jaar geleden voor me opgehaald bij Walmart of Target. Ik weet niet meer welk, maar het zit comfortabel en ik vind het leuk hoe het eruit ziet. Vervolgens mijn boek doet het goed, maar niet zo populair als de eerste twee. Het gaat over een tweeling in een spookhuis. Als laatste mag ik mijn boeken niet weggeven van mijn agent. Alles wat ik bij me heb zijn gebonden exemplaren met stof jassen. Ze verkopen voor dertig dollar, maar ik heb ze aan mijn vrienden gegeven voor twintig," glimlachte hij en knipoogde naar haar, "Natuurlijk is de handtekening honderd keer meer waard."

Don had al verschillende gesigneerde exemplaren van zijn nieuwste roman uitgedeeld aan vrienden die hem steunden en die hem bijstonden na het verlies van zijn vrouw, Carly.

'Zeg niets tegen mijn zaakwaarnemer,' had hij tegen iedereen gezegd, 'het is niet de bedoeling dat ik gratis spullen uitdeel. Als je me iemand hoort vertellen dat ik twintig dollar nodig heb, steun me dan alsjeblieft.'

Deedee, de gastvrouw van de avond, stapte tussen hen in met haar exemplaar van 'Darkness': 'Hallo Marge, ik hoorde dat je naar een van deze vragen vroeg. Is het niet verbazingwekkend dat onze eigen Don zo'n ervaren schrijver is? deze schoonheid; en het is maar twintig dollar. Misschien moet je ook proberen om kopieën voor je kinderen te krijgen. Dat heb ik gedaan.'

Don verloor bijna zijn kalmte toen Marge zei dat ze eerst met Pressley moest overleggen; ze nam nooit contact met hem op over alles wat ze wilde.

Ze liep naar de andere kant van het grote hol en hij bedankte Deedee voor de hulp.

Ze grinnikte: "Geloof me, dat was het leukste dat ik ooit heb gehad in de buurt van die vrouw. Mijn ouders hadden tien keer de uitgeverij van haar vader kunnen kopen, maar ik hoop echt dat ik nooit de verwaande kleine stront was die ze was... was I?"

Een halfuur later, toen Don door de glazen schuifdeur naar Deedee's terras glipte, stapte Marge voor hem uit en vroeg zachtjes: 'Wie denk je wel dat je bent, Don Parker? Dus je hebt een paar boeken geschreven; opgevoed door een journalist en ik zou er elke maand een dozijn kunnen schrijven, als ik dat zou willen."

Ze wees met haar vinger naar zijn gezicht: 'Maak niet de fout me kwaad te maken, Don, ik kan je ruïneren. Ik wil een gesigneerd exemplaar van dat verdomde boek.'

Don dempte zijn stem om te voorkomen dat de andere gasten het zouden horen, "JE kunt een exemplaar kopen voor de winkelprijs van dertig dollar, Marge. Je hebt zojuist de fout gemaakt om MIJ kwaad te maken, dame. Of... ik kan je een kopiëren voor een goede pijpbeurt."

Marge's ogen sperden wijd open en haar mond viel open.

"Oh, ja, Marge; je grote mond is precies groot genoeg om aan mijn pik te zuigen. Wat dacht je van morgenavond na het diner in de klas? Mijn camper staat geparkeerd op het beursterrein... bedenk een manier om de pers te vertellen dat je de hele nacht weg."

Een andere oude vriend, Ken, zag de poging van de boze vrouw om naar Dons gezicht te zwaaien en begon tussenbeide te komen. Het was duidelijk dat Marge's inspanning werd vermeden, dus leunde hij achterover in zijn tuinstoel toen de boze vrouw wegstampte.

'Waar ging dat allemaal over, Don?'

Don grinnikte toen hij antwoordde: 'Zet dat verwaande teefje gewoon op haar plaats; die is lang niet zo hoog als ze denkt. Ik heb misschien ook te maken met een pissige Pressley, maar shit, Ken. Als die ene verdomde vrouw deze hele reünie verpest, zal ik ervoor zorgen dat ze allebei een schop onder hun kont krijgen.'

De rest van de avond merkte Don dat Marge hem elke keer aanstaarde als hij haar aandacht trok.

Blijkbaar zei ze nooit een woord tegen haar man, waardoor Don hoopte op die pijpbeurt.

Vrijdag was een fantastische dag voor de grote alumniparade.

Alle klasgenoten uit de Bowden HS-klas van 1977 ontmoetten elkaar op het kermisterrein voor hotdogs en hamburgers voordat ze op de lange aanhangwagen voor de paraderoute werden geladen.

Elke keer als hij rondkeek in zijn vriendengroep, zag Don Marge hem weer boos aankijken.

Elke keer grijnsde hij, knipoogde en bespotte haar met een snelle lik over zijn lippen.

Na de parade stond Don met een paar vrienden aan de rand van de rijbaan, wijzend op een grote camperbus met drie uitschuifbare delen.

Hij beschreef het gemak van het opzetten van de camper, compleet met satelliet-tv, wifi en satelliettelefoonservice.

Ja hoor, nieuwsgierigheid kreeg het beste van Marge.

Toen ze zich langzaam in het gesprek mengde, maakte ze duidelijk dat de kleur plakkerig was en niet groot genoeg zou zijn voor haar en Pressley.

Door haar gebruikelijke houding begonnen de anderen weg te glippen, behalve Dons vriend, Ken.

Don vroeg de twee of ze de binnenkant wilden zien.

'Na wat je gisteravond tegen me zei?' antwoordde ze: "Ik zou je nooit vertrouwen tenzij er meer mensen in de buurt zijn."

"Wacht even," glimlachte Don terwijl hij zijn mobiele telefoon uit zijn zak haalde.

"Hallo, Lindy," sprak hij tegen de stem aan de andere kant van de lijn, "Hebben jullie meisjes kleren aan? Heh, heh... nou, ik heb een vriend en een nieuwsgierige bitch die naar de binnenkant van de bus willen kijken Ik geef jullie allemaal een paar minuten.'

'Waar ging dat allemaal over? En noem me nooit een bitch.'

"Het zijn mijn chauffeur en mijn piloot, Marge. Ze blijven bij me en zorgen voor al mijn behoeften... ELKE behoefte, als je begrijpt wat ik bedoel. Het is een 28-jarige tweeling; de een bestuurt mijn vliegtuig en de ander rijdt de bus. Lindy zei dat we ze een paar minuten extra moesten geven om het bed op te maken... we gebruiken er maar één. De andere is voor gasten.'

"Ik heb je al eerder gezegd, het is MARGARET, niet Marge. Je hebt twee vrouwen daarbinnen, maar je wilt toch...," onderbrak ze haar vraag toen ze zich herinnerde dat Ken naast hen stond. Hij grijnsde naar Don en nam afstand van het gesprek.

Dons telefoon ging en, na een snel antwoord, wendde hij zich tot Marge: "Sorry, 'MARGE' Cindy voelt zich niet echt lekker. Ik zal ervoor zorgen dat ze vanavond allebei uit de buurt zijn; na het eten .

Hij kon bijna stoom uit Marge's volle bos krullend, bruin haar zien komen. 'Verdomme, don Parker,' mompelde ze, 'ik zei toch dat ik daar niet alleen met jou naar binnen zou gaan. als het in zo'n mooie camper staat en ik kom later ook niet meer. Je kunt jezelf of je hoeren maar neuken."

"Ik zal je dit een keer vertellen, MARGE; als ik je ooit nog eens hoor zeggen dat die meisjes hoeren zijn, zal ik op mijn woord terugkomen om nooit een vrouw te slaan. je verwaande, hangende reet weg van hier en, voor de goede orde, ik heb nog nooit iemand verkracht...

Don belde het nummer opnieuw, "Lindy, voordat jullie meisjes naar Austin vertrekken, wil ik dat je een klein klusje voor me doet. Je weet waar het geld is; hier is mijn plan..."

Het klasdiner werd verzorgd door een plaatselijk barbecuerestaurant, eigendom van een andere vriend van Don.

Don zei stilletjes tegen de man dat hij alle andere gasten moest informeren dat de totale kosten van de maaltijd en de fooi volledig waren betaald en dat het geld dat van de klasgenoten was opgehaald, aan een plaatselijk studiebeursfonds moest worden gedoneerd.

Hij verzekerde zijn vriend dat hij zaterdag langskomt om af te rekenen.

Om 21.35 uur verschenen koplampen aan het uiteinde van de ingang van het beursterrein.

Don keek grijnzend toe hoe de Cadillac bij de bus stopte.

Hij zag Marge uitstappen; aarzelend voordat ze de paar stappen zette en op de deur begon te kloppen.

Hij kon zich bijna voorstellen hoe verscheurd haar geest was toen de jonge man met sproeten de deur opendeed, zonder shirt: 'Hoe, mevrouw, kan ik u helpen?'

Ze bleef een paar seconden ver staan ​​voordat ze haar woorden kon uitspreken: 'Eh, is Don hier? Don Parker?'

"Don? Nee, ik denk dat hij daarginds zit in zijn klasse C. Dat is de andere camper daar beneden", wees hij naar een veel kleinere camper, die zo'n 80 meter de heuvel af geparkeerd stond.

Marge kookte toen ze krijsend tot stilstand kwam.

Ze sloeg het portier van haar auto dicht, stampte letterlijk op de deur en bonkte erop: "DON! OPEN DEZE DAMN DEUR, DON!!"

Toen hij de deur opendeed, baande ze zich een weg langs hem heen en kauwde hem grondig uit: "Ik wil weten wat er in godsnaam aan de hand is! Je zei dat de grote camper van jou was! Nu vind ik je in deze kleine, jij liegende klootzak!"

Toen hij haar bij de arm greep en haar ronddraaide, was ze geschokt toen ze zag dat zijn gewaad open was gevallen: "Laten we één ding rechtzetten, Marge. Geen enkele keer heb ik je verdomme VERTELD dat dit mijn bus was... niet een keer. Je nam aan dat het van mij was omdat je er van onder de indruk was," hij duwde haar naar de bank, "Trek je verdomde kleren uit!"

De vrouw was totaal in shock.

In al haar jaren had geen enkele persoon met haar gepraat zoals Don deed.

Toen ze begon te protesteren, bracht Don zijn vinger naar haar gezicht: "Dit is wat er gaat gebeuren, Bitch; jij trekt je kleren uit of ik scheur de klootzakken aan flarden. Je zult het moeilijk hebben om dat uit te leggen Druk op."

Hij pakte zijn hard wordende lul en zwaaide ermee in haar gezicht, "Dan ga je mijn pik zuigen en mijn sperma doorslikken. DAT IS precies waarom je hier kwam... PRECIES! Dan ga ik je neuken zoals de hoer die je bent "Vergis je niet, je bent niet beter dan de hoeren op de hoeken van Austin; een hoer van twintig dollar. Je kwam om jezelf te verkopen voor een verdomd boek; nawwww... je wilde gewoon iemand neuken en pijpen dacht je was een belangrijke beroemdheid. TREK JE KLEDING UIT!"

Het duurde vijf seconden voordat de trillende Marge haar volledig naakte lichaam aan de man presenteerde.

Ze sprak geen woord terwijl haar vragende blik op zijn harde schacht gericht bleef.

Hij hoefde alleen maar met zijn hoofd naar de stang te knikken; haar open mond bonsde.

Acht glorieuze minuten later sprak hij de woorden uit: "Ik sta op het punt klaar te komen, Marge; maak je klaar om alles door te slikken."

Don kon zien dat het niet haar eerste rodeo was als ze hard genoeg in zijn pik kneep om de stroom te vertragen, zodat haar keel het kon bijhouden.

Toen het laatste kleverige sap in haar maag zat, besteedde ze nog een paar minuten aan het likken en schoonmaken van de laatste, onwillige druppels die tevoorschijn kwamen.

Tussen zijn overleden Carly en de tweeling had deze waardeloze vrouw zojuist alle records voor beste klootzak in Texas overtroffen.

"Ben je nu tevreden?" Marge's brutale woorden begonnen opnieuw de overhand te krijgen: 'Mag ik me nu aankleden en mijn boek pakken?'

Don barstte in lachen uit: "Je moet me voor de gek houden, vrouw. Ik heb geen idee waar je hebt geleerd om zo'n baan als hoofd te geven; en om je de waarheid te zeggen, kan het me niet schelen. Een ding is Maar je gaat vanavond zeker nergens heen. Als je zo goed kunt zuigen, moet ik weten hoe je bent in neuken.'

"Dat was niet de afspraak. Je zei me gisteravond dat je me een boek zou geven voor een pijpbeurt. Je hebt je pijpbeurt gekregen, klootzak. Nu pak ik mijn boek en ga ik terug naar mijn eigen hotelkamer."

"Nee, ik ben er nog niet klaar voor dat je gaat. Ik heb alle zes mijn boeken, allemaal klaar om te worden ondertekend, maar je gaat pas morgenochtend weg. Wat heb je Press vanavond verteld?"

Ze liet haar hoofd zakken en dempte haar stem: 'Ik heb een studievriend in Greenville... Ik heb hem gezegd dat ik de nacht bij haar zou doorbrengen. in de hoop bij jou te overnachten in die grote, mooie bus... wat doen we nu?"

Don tilde de slanke vrouw op en droeg haar zeven stappen naar het bed. "Eerst ga ik dat harige poesje van je opeten. Tegen de tijd dat deze nacht voorbij is, zullen dat ding en je klootzak pijn gaan doen. "

Ze trok zijn gezicht naar het hare en kuste hem, "Doe alsjeblieft rustig aan met mijn reet, ik heb het nog maar drie keer gehad en het is al een tijdje geleden."

Hij grinnikte: "Nou, ik zal verdomd zijn; ik had nooit gedacht dat ol' Press anaal zou doen."

Ze glimlachte... deze keer was het een echte glimlach, niet degene die ze altijd aan anderen presenteerde: "Wie zegt dat het Press was?"

Dankzij zijn dagelijkse Cialis kon Don nog drie keer optreden voor daglicht.

Hij slaagde er niet in om op een ervan klaar te komen, maar zijn staaf bleef hard en hij had Marge tien minuten lang in extase.

Ze kon de volgende ochtend zonder veel pijn douchen en lopen, maar vertelde Don dat ze niet wist of ze kon wachten tot de volgende reünie: 'Ik denk dat ik een geheel nieuwe vriend in Austin zal uitvinden. , Ik heb je nummer nodig."

Ze pakte haar tas met boeken en gaf hem een ​​snelle kus, "Eén ding is zeker, ik heb hier zeker voor betaald."

Don kleedde zich aan en liep naar de sjieke bus, waar hij een beetje raar voelde om op de deur te tikken.

De jonge man antwoordde met een glimlach: "Goedemorgen, meneer, heeft u net zo goed geslapen als ik?"

Don grinnikte toen hij zijn 'thuis weg van huis' binnenkwam, ik rustte helemaal niet, maar het was niet de schuld van jouw bed. Daarover gesproken, uw lakens en handdoeken moeten gewassen worden. Ik zal je betalen voor dat ongemak."

"Betaal me? Meneer, die mooie vrouwen die u stuurde, gaven me twee mille voor een nacht huur van mijn camper. Bovendien mag ik in de mooiste camper verblijven die ik ooit heb gezien. Ik denk dat ik kan springen voor een paar dollar voor de was. Ik wens u een fijne dag, meneer.'

Toen de felrode Jeep stopte bij de parkeerplaats van de VFW-feestzaal. Don beëindigt zijn gesprek met Lindy: 'Nou, ik ben blij dat Cindy zich beter voelt. is veel te ver voor deze oude man om te lopen. Ga je gang en laat het vliegtuig helemaal uitchecken, maar parkeer het. Jullie twee pakken gewoon een Uber en ontmoeten me rond middernacht in Waco. McDonalds komt wel goed. We parkeren daar vannacht en ga morgenochtend naar Arizona."

Hij luisterde een paar seconden naar haar en antwoordde toen: "Heh, heh... ja, ze heeft het gisteravond allemaal gekregen, maar ik wed dat ik later een lading voor je kan verzamelen; Dag, dag."