De slaaf

Gedachten aan ontsnapping hadden Jord de afgelopen weken vervuld. Hij had er zin in. Het was wat hem op de been hield. Hield hem gezond. Hield hem in leven. En bovenal hield het hem uit de problemen.

Nu, moeilijkheden, het was gemakkelijk te zien, waren nooit te ver weg toen je een slaaf was. En, moest Jord toegeven, dat was hij ook. Een slaaf, wachtend om verkocht te worden.

Bandietenslavenjagers hadden de zuidkust van zijn verre noordelijke thuisland overvallen en tot zijn pech was hij een van de gevangengenomen mensen. Nou ja, stel dat je het uck zou noemen, aangezien het niet zijn lijk was geweest in een van die gaten die ze haastig hadden gegraven voordat ze verder gingen.

In het geval van Jord betekende 'on' over de zee en ver over het land. Ook niet in comfortabele omstandigheden, maar hij was niet gewend aan ongemak.

Het was natuurlijk een enorme vernedering voor hem om slaaf te zijn. In het noorden werden mannen vrij geboren en stierven ze vrij zonder de knie te buigen. En hij was opgevoed als een krijger om op te starten. Niet dat hij enig verlangen had om echt een krijger te zijn, want hij was bang voor pijn. En hij was ook niet bang om het toe te geven, hoewel hij het natuurlijk nog nooit aan een enkele ziel had toegegeven.

Tot nu toe had hij de strijd of de dreiging daarvan vermeden, en hij had inderdaad pas onlangs de leeftijd bereikt waarop men zichzelf eindelijk een man in zijn samenleving kon noemen. Een man, geen jongen. Oud genoeg om te drinken. Oud genoeg om te doden. Oud genoeg om te neuken. Niet dat hij ooit een van die dingen had gedaan.

Hij haalde diep adem en vond de overblijfselen van zijn waardigheid. Genoeg om rechtop te staan, maar niet uitdagend. Het was geen sinecure om naakt voor een verkoopkraam te staan, maar hij voelde dat hij een dappere poging deed. Hij had het tenminste niet koud onder die brandende zon. Het baldakijn erboven zorgde ervoor dat hij zich er niet aan verbrandde, maar niets weerhield de droge lucht ervan om zijn keel te bereiken. Ze kregen een karige hoeveelheid eten en drinken, de slaven. Alleen wat strikt noodzakelijk was.

Op de grote markt gonsde het van de mensen, alles wat je je maar kunt voorstellen werd verkocht. Koeien, varkens, geiten, kleding, fruit, handwerk, weefgetouwen, sieraden. . . En mensen. Hij probeerde zijn ongelukkige plaats in dit alles te vergeten, merkte Jord op.

Mensen waren hier vreemd: donkerharig en lang, zowel vrouw als man, met olijf- tot lichtbruine huidskleur en hoekige, vaak nogal nieuwsgierige trekken. Maar het was niet hun uiterlijk dat hen vreemd maakte. Het was eerder hun gedrag, de manier waarop ze zich gedragen. Hij kon er niet helemaal de vinger op leggen. Ze leken allemaal de arrogante waardigheid van een koning te hebben. En de lucht om hen heen was op de een of andere manier koud en gemeen. Een ander vreemd ding was dat hoewel er zowel mannen als vrouwen rondliepen, ze niet echt met elkaar omgingen. En aan de kant van de stad waar hij doorheen was gehaald waren alleen mannen geweest.

Natuurlijk leek iedereen die hij op deze markt zag de hogere klassen van de samenleving te vertegenwoordigen, dus misschien had dat er iets mee te maken. Rijke mensen waren vreemd.

En veel van die rijke mensen die langskwamen, schoten Jord beoordelende blikken. Hij gaf niet veel om die blikken, dus deed hij zijn best om ze te negeren. Wellustige ogen likken zijn naakte jonge vorm. En geen wonder. Hij was in een vrij goede fysieke conditie van alle trainingen die hij had gedaan sinds zijn stem begon te breken. Krijgerstraining. Het deed hem hier geen goed, behalve misschien de manier waarop ze je leerden alles buiten te sluiten wat je concentratie bedreigde. Hij had het bijna onder de knie.

'Dan leek het bijna alsof hij je ging kopen. Jammer, hij zag eruit als een charmante oude kerel.'

Jord schudde zachtjes zijn hoofd. De medeslaaf die naast hem stond, Orolf, was een echte slimme mond omdat hij eigendom was. Het vreemde toeval was dat hij in hechtenis was genomen bij dezelfde slavenhandelaar als een andere jongeman uit zijn landerijen. Niet dat ze ooit zoveel van elkaar hadden gehoord, maar de vertrouwde taal was voldoende om een ​​beetje troost te bieden. Zelfs als die taal werd gebruikt om meestal slechte pogingen tot humor over te brengen.

'Ik weet zeker dat hij je zachtaardig zou behandelen. Soms zelfs te eten geven.'

"Als je niets nuttigs te zeggen hebt, hou dan je mond."

Terwijl hij dat zei, wierp Jord een nerveuze blik op de slavenhandelaar. De gemene kleine man was niet helemaal strikt in al het gepraat, zolang het maar ingetogen was. De grote bewakers naast hen zorgden voor het goede gedrag van de slaven.

Jord grijnsde naar Orlof, de perfecte comeback in gedachten.

Orlof kreeg plotseling een blikalarm toen zijn blik langs Jord ging. "Oh, niet kijken nu. Je keek!"

Waar hij het over had, was de groep vrouwen die dicht bij de verkoopstand stonden. Hun ogen gericht op de jonge mannen. Vooral, zo leek het, bij Jord. Die blikken waren niet veelbelovend. Jord wendde zijn ogen af.

"Ah, nu komt er een langs. We kennen elkaar niet, oké!" En Orlof keek snel weg.

Jord keek nog eens. Toegegeven, een van hen kwam nu recht op hem af.

Hij keek naar voren en probeerde ergens anders te zijn.

Maar de vrouw kwam voor hem staan. Hem aankijkend, een glimlach op haar lippen. Geen leuke glimlach. Er was iets bijzonder wreeds aan haar scherpe gezicht. Diepe kwaadaardigheid in die amandelvormige zwarte ogen. Ze stapte heel dichtbij. Jords adem stokte.

Hij wierp een blik op de entourage van de vrouw. De jongste van hen kan niet veel jonger dan vijftig zijn geweest. De oudste waarschijnlijk minstens tien jaar ouder dan dat. Het dragen van wat in welk deel van de wereld dan ook duur zou overkomen. Ze, besefte hij, waren aan het winkelen. En het was waarschijnlijk niet voor sieraden (ze droegen al veel). Het was ook niet voor geiten.

De vrouw stak haar hand uit en streek met haar lange vingers over zijn torso. Hij spande zich. De hand ging toen verder naar beneden, haar glanzende ogen volgend, naar zijn genitaliën. In een reflex deinsde Jord terug. De vrouw trok met opgetrokken wenkbrauwen haar hand terug. Daarna wierp de slavenhandelaar een veelbetekenende blik toe.

De slavenhandelaar blafte iets naar de bewaker naast Jord, waardoor de enorme man hem sloeg. Het deed pijn en Jord kreeg de foto. Hij stond stil.

De vrouw wierp hem een ​​triomfantelijke, assertieve blik toe. Toen strekte hij zijn hand weer uit, recht op zijn geslachtsdelen af. Die lange vingers om zijn slappe pik gewikkeld. Jord hield voet bij stuk, maar sloot zijn ogen van ergernis. Een vrouw had hem daar nog nooit aangeraakt, voor zover hij zich herinnerde.

Hij schrok toen een beetje toen de vrouw zijn voorhuid losmaakte. Maar hij was niet van plan nog een keer geslagen te worden.

De vrouw nam haar hand terug om speeksel op haar vingertoppen aan te brengen en wreef toen om het in zijn blootliggende eikel te wrijven. Jord onderdrukte een zucht. De vrouw grijnsde naar hem met witte tanden. Ze wist wat ze deed en had het duidelijk naar haar zin. Ze bleef over hem wrijven, het gevoel was bijna ondraaglijk. Zijn pik groeide een beetje door de stimulatie, hoe onaangenaam ook. Toen stapte ze een beetje opzij terwijl ze de lul bij de basis vasthield en hem aan haar entourage presenteerde. De vrouwen knikten met een glimlach op hun lippen

De vrouw wierp hem nog een huiveringwekkende grijns toe en liep toen naar hem toe om de slavenhandelaar een portemonnee te overhandigen. Hij keek er niet eens in.

Jord hoefde geen genie te zijn om te weten wat er zojuist was gebeurd.

Hij was verkocht.

'Ik zou jou niet willen zijn,' zei Orolf vanuit zijn mondhoek, nog steeds wegkijkend.

De vrouw met het wrede gezicht kwam even later met een halsband aanlopen. Ze deed de halsband om zijn nek en trok hem toen achter zich aan. Hij had geen andere keuze dan te volgen.

"Bid dat het snel voorbij is!" Orolf bod.

De vrouw kwam naar haar entourage, gaf de riem aan een andere vrouw. Toen begonnen ze weg te lopen met hun nieuwe slaaf op sleeptouw. Ze hadden hun eigen bewakers: twee enorm gespierde vrouwen. De uitdrukkingsloze bewakers liepen aan beide kanten van hem. Het was duidelijk dat hij zou moeten wachten op een kans om te ontsnappen.

Maar hij hernieuwde zijn gelofte, hij zou ontsnappen.

Ze liepen door de stoffige straten onder de hete zon. De vrouwen hadden parasols om zich mee te beschermen. Jord had helemaal geen bescherming, naakt omdat hij behalve zijn halsband was. Ze liepen het marktgebied uit en verder naar wat hij dacht dat de oostelijke helft van de stad was. Hij was uit het westen gekomen. Al snel bestonden de omringende mensen uitsluitend uit vrouwen. Dit was dus de vrouwelijke helft van de stad. Hierin viel hij zeker op. Hij rilde bij de blikken die hij verzamelde. Lust en kwaadaardigheid.

Een bijna tandeloze vrouw passeerde de vrouwen, zei iets tegen hen met haar ogen op hun slaaf gericht, en ze passeerde Jord, ze wierp hem een ​​wellustige blik toe en sloeg toen pijnlijk op zijn kont. Ze gaf een vies gekakel terwijl ze doorging. De vrouwen lachten ook.

Ze liepen door de stad tot ze in een rustigere buurt aankwamen. De huizen hier waren erg groot en sierlijk. Toen zag hij dat ze op weg waren naar een huis dat zo weelderig was dat het een paleis had kunnen worden genoemd. Waarschijnlijk de grootste in de buurt. Hoe rijk waren deze vrouwen?

Bij binnenkomst liepen ze door een weelderige gang en een wenteltrappenhuis op. Uiteindelijk kwamen ze bij hoge dubbele deuren. De bewakers kregen orders en parkeerden zich voor de deur. En de vrouwen grijnsden naar de naakte jongeman. Hij voelde echte angst onder hun nauwkeurig onderzoek.

Ze kwamen de kamer binnen. De moed zonk Jord in de schoenen toen hij het belachelijk grote bed zag, het laatste zelfbedrog over de reden waarom ze hier waren weggevallen. Het was een met metaal gekweekt hemelbed, stukken touw met lussen aan het uiteinde die aan elke poster waren vastgemaakt. Jords hart zakte dieper weg bij het zien van die dingen, het doel ervan was duidelijk.

De vrouwen begonnen onmiddellijk hun kleren uit te trekken en zijn angst nam exponentieel toe. Dit waren niet het soort naakte vrouwenlichamen dat ze zou moeten zien. De meeste vrouwen waren ouder dan haar eigen moeder. De aanblik van hun ouder wordende vlees stoorde hem. Alsof ze hem hierheen hadden gebracht met de bedoeling zijn jeugd in zich op te nemen!

Na het uitkleden deed de vrouw met de riem de halsband van Jord af. Hij voelde zich op de een of andere manier extra naakt zonder hem, alsof het laatste wat hem veilig hield, wegnemen was. Toen pakte de vrouw hem ruw bij de arm en duwde hem op bed. Handen pakten zijn armen en benen, sleepten hem naar het midden van het bed en spreidden hem uit. Dit waren geen zwakke vrouwen.

Zijn handen en voeten werden door de lussen in de touwen gehaald en de lussen werden strak getrokken. Toen het klaar was, lag hij daar met gespreide armen, zo wijd dat hij zich helemaal uitgestrekt voelde, pijn in zijn gewrichten en spieren.

De vrouwen bestudeerden hem met een roofzuchtige glimlach op hun lippen.

Toen daalden ze op hem neer.

Jord was niet voorbereid op de schok van hun handen die plotseling over hem heen waren. Zodra de vrouwen op het bed kwamen, waren ze aan het tasten, knijpen, knijpen en ruw strelen over zijn naakte vlees. Al snel concentreerde de aandacht zich op zijn meest gevoelige gebieden, terwijl ze aan zijn tepels plukten en knijpen, de smet- en anusstreek vingerden, zijn geslachtsdelen betastten, aan zijn ballen trokken en knijpen en, misschien wel het ergste, gretig kneden, knijpen en knijpen in zijn penis.

Hij hapte naar adem toen de vrouw met het wrede gezicht (niet dat al hun gezichten niet wreed leken toen ze hem hongerig met hun ogen aten, alsof hij een stuk eersteklas vlees was) de voorhuid er weer afpelde. Ze ging voor het blootgestelde, gevoelige hoofd (zonder smering deze keer), en hij slaakte een onwillekeurig gejammer toen hij schokte. De vrouwen lachten erom en drukten hem tegen het bed terwijl ze hem bleven mishandelen. Opnieuw merkte hij op hoe sterk ze waren. De vrouw rechts van hem sloeg haar met juwelen versierde hand hard tegen zijn mond zodat hij zijn hoofd nauwelijks kon bewegen. Ze grijnsde gemeen naar hem terwijl ze doorging met zijn tepel tussen haar vingertoppen te rollen.

Cruelface gaf snel toe, trok de voorhuid weer omhoog en stapte uit bed. De opluchting bleek echter van korte duur. De andere twee vrouwen tussen zijn benen namen zijn pik over en duwden de beschermende huid weer terug. Vervolgens gebruikten ze, met hun spuug als smering, hun ruwe vingertoppen (met veel lange nagels ertussen) om genadeloos over de eikel te wrijven. Terwijl dit doorging, bleven de andere twee gefocust op zijn tepels, terwijl ze een gestage stimulatie van knijpen en trekken aanhielden.

Zwaar ademhalend sloot Jord wanhopig zijn ogen. Hij voelde zich volkomen geschonden en hulpeloos! De aandacht voor zijn tepels maakte zijn eikel gevoeliger voor de aanval, waardoor hij het misbruik door zijn hele buik en tot aan zijn tenen voelde weergalmen. Hij had het idee dat zo'n gevoel plezierig had moeten zijn, maar als je ze opgedrongen werd, was het niets anders dan marteling, duidelijk en eenvoudig. En aan de manier waarop de vrouwen hem visueel verslonden terwijl ze aan het werk waren, kon hij zien dat ze zich volledig bewust waren van zijn gevoelens. Helemaal genieten van hen. Dit, besefte hij, was tenslotte waarvoor ze hem hadden gekocht. Voor marteling.

De vrouw met haar hand voor zijn mond zei iets tegen hem. Ze verwijderde de hand, gaf een harde draai aan zijn tepel. Ze herhaalde wat ze zei, harder.

'Alsjeblieft,' smeekte Jord, 'ik begrijp het niet!'

De vrouw sloeg hem in het gezicht. De ringen om haar vingers deden pijn toen ze elkaar raakten. Ze zei iets anders. Ze lachten allemaal. Daarna liet ze zijn mond vrij en speelde ze verder met zijn tepel, terwijl de nagels van haar andere hand zich in zijn arm boorden.

Cruelface keerde terug op het bed met een flesje in zijn hand. De andere twee vrouwen maakten plaats toen ze zijn pik weer in haar hand nam en de heldere vloeistof uit het flesje erop goot. De vloeistof was koud en hij hijgde lichtjes bij het gevoel. Toen begon Cruelface het olieachtige spul er met haar lange, dunne vingers in te wrijven.

Jord haalde diep adem bij het bijna overweldigende gevoel van zijn pik in de stevige greep van de vrouw. Een vreemd gevoel, als een versterkende tinteling, verspreidde zich over zijn hele lichaam. Tot zijn schrik besefte hij dat zijn pik snel hard werd. De ogen van de vrouwen glinsterden.

Hij had een grote lul, zelfs slap maar vooral als hij rechtop stond: lang en dik met een grote en symmetrisch gevormde kop. Hij was er trots op. Hij had gewacht op het moment waarop een meisje het voor het eerst zag. De blik van verlangen in haar ogen. Haar lach. Hij had zich het moment ontelbare keren voorgesteld toen hij zichzelf aanraakte.

Dit had hij niet voorzien. Die boosaardige oude vrouwen aan wier genade hij nu was overgeleverd, de wellustige grijns waarmee ze naar zijn gezwollen jonge geslachtsorgaan keken. Dit was helemaal niet hoe hij het wilde hebben. Hij kon het nauwelijks geloven. Maar het was echt. En hij kon het niet veranderen. Ze waren nu eigenaar van zijn lichaam. Ze waren de eigenaar van hem.

Jord's pik keihard in haar handen, grijnzend bekeek Wreedsmoel hem als een trofee. Ze zei iets tegen haar kameraden. De andere vrouwen antwoordden met een boosaardig gemompel van vrolijk en duidelijk steeds opgewondener gelach.