Dagboek van een slavin

Het is twee weken geleden dat ik ben gekocht door mijn nieuwe Meester. In de tussentijd had ik niet veel tijd om mijn agenda bij te werken, aangezien het leven hier behoorlijk druk en chaotisch is. Op het instituut waar ze ons leerden gehoorzaam en attent en toegewijd te zijn kreeg ik veel complimenten en vaak zeiden ze me dat ik de beste van de klas was, dat ik mijn toekomstige Meester heel gelukkig zou maken en dat ze me wel zouden kunnen verkopen voor veel geld. Ik weet niet hoeveel geld mijn nieuwe Meester voor me heeft betaald, maar ik vermoed dat het veel te veel is.

In de paar weken dat ik hier ben, heb ik zoveel meer geleerd over dienstbaarheid en gehoorzaamheid en toewijding dan in al mijn jaren op het instituut samen. De andere slaven hier schijnen gedachten te kunnen lezen, zo lijkt het. Moeiteloos maken ze het leven van Masters gemakkelijker. Ze voelen aan wat hij wil, wat hij nodig heeft, nog voordat hij het zelf lijkt te beseffen. Hij hoeft nooit iets te vragen. De slaven hier zijn oprecht in hun toewijding, niemand maakt een show als de leraar in de buurt is en verslapt als hij even naar buiten stapt. Er is toch geen leraar die ons een cijfer geeft. Onze service hoeft niet gezien te worden, slaven hoeven niet opgemerkt te worden.

We worden niet beloond met cijfers, privileges of een beoordelingswagentje. Gewoon weten dat we onze meester tevreden hebben gesteld, is de enige beloning die we hier krijgen, en dat is meer dan genoeg.

We zijn hier met een stuk of elf slaven, dat had ik niet verwacht. Ik had de indruk dat elke slaaf haar eigen meester zou krijgen, maar misschien is dat een beetje hebzuchtig van me om te denken. Ik vind het fijn om hier met een hele groep te zijn, de slaven zijn erg lief voor mij en voor elkaar, iedereen helpt elkaar.

In het begin moest ik wennen aan het leven hier, ik had heimwee en verlangde naar mijn eigen bed op de slaapzaal van het instituut. Maar weet je wie hier ook is? Nadia! Ze zat een klas boven mij op het instituut en ze is vorig jaar verkocht. Nadia heeft me geholpen en me rondgeleid toen ik hier net kwam.

Ik denk dat ze nu mijn vriendin is, of we worden tenminste vrienden, denk ik.

Vorige week werden Nadia en ik naar de vertrekken van de meester geroepen. Dat was me een hele eer, als ik Nadia moest geloven. Ze controleerde mijn kleren en zorgde ervoor dat mijn kniekousen hoog waren opgetrokken en dat mijn blouse niet kreukelde. Haar handen die mijn kleren zo aanpasten, maakten me een beetje verlegen.

Master's kamers waren echt indrukwekkend. Er was goud en marmer en rode loper en zuilen. Op het instituut hebben we wel geleerd om bedden op te maken, badkamers schoon te maken, handdoeken en zeep en shampoo neer te leggen. Ik dacht dat we dat soort klusjes moesten doen, maar Meester wilde dat ik en Nadia op de rand van het bed gingen zitten.

Hij wilde weten hoe ik me aanpaste aan mijn verhuizing hier, hij was erg aardig en zorgzaam. Hij stelde ook een heleboel vragen over mijn lichaam, over mijn borsten en mijn bloedingscyclus. Ik schaamde me een beetje om die dingen te vertellen terwijl Nadia naast me zat.

Natuurlijk weet ik dat een slaaf het eigendom van de meester is, en dat maakt de meester verantwoordelijk voor ons fysieke welzijn, hij moet op de hoogte zijn van onze borsten en cycli. Maar het was gewoon ongemakkelijk om Nadia daar ook te hebben. Ik bloosde. Vooral toen hij wilde weten of ik die warme blije tintelingen tussen mijn benen had en wat ik deed als ik die voelde. Als ik mezelf daar ooit had aangeraakt.

Meester zegt dat het normaal is om die blije tintelingen te hebben en dat die opwinding of geilheid worden genoemd. Hij zegt dat het hebben van die gevoelens betekent dat ik waarschijnlijk niet alleen een huisslaaf ben, maar mogelijk ook een seksslaaf.

Ik had nog nooit van seksslavinnen gehoord. Op het instituut werden we verdeeld in verschillende groepen, slaven die het huishouden deden, slaven die leerden hoe ze voor kinderen moesten zorgen, of slaven die instrumenten of kunst leerden. Er waren geen seksslavinnen op het instituut.

Achteraf vertelde Nadia me dat alle slaven hier seksslavinnen waren.

Meester probeerde het een beetje uit te leggen, maar ik voelde me echt dom omdat ik het niet wist en ik durfde geen vragen te stellen. Ik knikte alleen maar en deed alsof ik het begreep. Dit is wat ik begreep:

Een seksslaaf is een slaaf die zich primair richt op het fysieke comfort en plezier van haar meester. Dit kan door hem te wassen of te masseren, maar het gaat vooral om het comfort en genot van één specifiek lichaamsdeel van meester. Namelijk zijn penis. Blijkbaar hebben veel meesters een penis, wat een lang, stijf lichaamsdeel is dat tussen de benen van een meester is gepositioneerd, precies daar waar een slaaf haar kleine spleet heeft. Die penis verzorgen en verwennen, dat is de taak van een seksslaaf.

Na uitleg liet Meester me zijn penis zien. Nadia had het eerder gezien, maar het was mijn eerste keer. Nadia zei dat Meester de mooiste penis ooit had, ik weet niet of ze veel andere penissen heeft gezien om een ​​nauwkeurige vergelijking te maken, maar ik ben het ermee eens dat zijn penis wel enige esthetische waarde had. Het was met andere woorden schitterend. Ik kreeg heel veel blije tintelingen. Meesters zeiden dat ik ze geen blije tintelingen moest noemen, ik moest dingen gewoon noemen hoe ze heten en geen eufemismen verzinnen aangezien ik geen klein meisje meer ben. Ik ben twintig jaar oud, ik zou gewoon moeten zeggen dat ik geil of opgewonden ben. Ik probeer het, maar ik vind het moeilijk om die woorden te gebruiken. Ik weet niet waarom ik moeite heb om zo'n eenvoudig bevel op te volgen, meestal ben ik erg goed in het gehoorzamen en opvolgen van bevelen. Maar met die sensaties gaat het alleen om mijn lichaam, het voelt alsof mijn geest wordt afgesloten en ik heb er gewoon geen controle over.

Er zijn verschillende manieren om aan de behoeften van een penis te voldoen, zei Master. Een van die manieren is door het te plezieren met je mond. Nadia moest het me laten zien. Meester verdrietig in zijn grote stoel en Nadia knielde tussen zijn benen. Ze plantte heel veel kusjes rondom de penis en soms zag ik haar tong eruit glijden. Na een tijdje nam ze het roze-paarse puntje in haar mond. Ik nam aan dat de penis nooit helemaal in haar mond zou passen, maar Meester greep haar gezicht en trok haar gewoon over zijn penis, helemaal tot het einde. Ik kon niet geloven wat ik zag.

Ik was bang dat ik nooit een goede seksslaaf zou kunnen zijn. Ik zou die penis nooit in mijn mond kunnen krijgen.

Na een tijdje mocht ik meedoen. Ik zat op mijn knieën tussen de benen van Meester. Nadia's schouder duwde warm en stevig tegen mijn eigen bovenarm. Haar haren kriebelden in mijn gezicht. Ze legde me uit hoe en waar ik onze Meester moest kussen en likken. Ik deed mijn best om te luisteren en haar gedrag te kopiëren.

Het was trouwens heel fijn om mijn Masters Penis tegen mijn lippen te voelen. Het was warm en ik kreeg al die blije tintelingen in mijn lippen. Geilheid in mijn lippen als dat al mogelijk is. Ik weet het niet, ik was te bang om het te vragen. Maar elk stukje van mijn huid dat in contact kwam met de penis van mijn meester leek een hele tijd aangenaam te gloeien.

Nadia liet me zien hoe ze haar tong rond het hoofd zou draaien, hoe ze op en neer zou bewegen en hoe ze met haar tong heen en weer zou bewegen. Uiteindelijk mocht ik de penis in mijn mond stoppen. Ik wilde indruk maken op meester en hem laten zien hoe diep ik hem in mijn mond kon nemen, maar ik kwam niet eens halverwege. Ik was ontevreden over mezelf, ik wilde goed zijn, ik wilde de beste zijn. Maar zijn penis was gewoon te groot. Ik moest gewoon kokhalzen en mijn ogen traanden. Ik kon amper meer ademen, en toch lukte het me niet om de penis verder of dieper te krijgen.

Meester zei gelukkig dat het voorlopig geen probleem was. Ik was tenslotte nog nieuw, ik kwam net uit het instituut, hij wist dat ze dit aan slaven niet leerden op het instituut. Ik moet gewoon blijven oefenen, zei hij. Ik zou waarschijnlijk een neppenis kunnen lenen van een van de andere slaven om op te oefenen.

Nu heb ik mijn eigen neppenis. Het is felroze. Het staat voor me op mijn bureau, terwijl ik schrijf, zodat ik er af en toe naar kan kijken. Volgens Nadia is het een exacte replica van Master's penis.

Maar toch, deze penis in mijn mond stoppen voelt anders dan de echte penis van de meester in mijn mond stoppen. Meester's echte penis, bezorgde me zoveel blije tintelingen, ik voelde me licht in het hoofd en duizelig. Het was bijna alsof ik high en bedwelmd was of zoiets. Ik heb nog nooit drugs gebruikt, aangezien slaven dat niet mogen, dus ik weet niet zeker of het zo is, maar ik kan me voorstellen dat high zijn zo voelde, aangename tintelingen, zo overweldigd door geluk dat je niet meer helder kunnen denken. Het is alsof je betoverd bent.

Na een tijdje vertelde meester ons dat hij op het punt stond klaar te komen. Hij greep naar zijn penis en toen kwam er een witte klodder uit. Hij smeerde het eerst op Nadia’s tong en gezicht en daarna wreef hij ook een beetje in mijn tong en gezicht. Hij vertelde me dat de witte klodder sperma of zaad of sperma heette en dat wanneer het uit de penis kwam, dit betekende dat de slaaf geweldig werk had geleverd, dat ze de meester intens had bevredigd. Sperma was als een beloning, zei de meester. Iets waar we trots op en dankbaar voor mogen zijn.

Nadia en ik bedankten meester voor zijn sperma. Ik denk dat sperma misschien ook een soort magisch medicijn was, want waar het me ook aanraakte, mijn huid voelde heel warm aan en begon te gloeien, het was echt overweldigend plezierig, en toen ik een klein beetje slikte, kreeg ik een grote golf van plezier die zich door mijn lichaam verspreidde. mijn lichaam en zelfs door mijn gedachten.

Ik wist niet precies wat er aan de hand was, maar Master zei dat het bij de deal hoorde. Dat slaven die echt een talent en een echte genetische aanleg hadden om seksslaaf te zijn, vaak zulke intense fysieke reacties hadden op het sperma van hun meester.

Daarna legde de meester ons een andere manier uit om zijn penis te plezieren. Omdat ik nieuw was, zouden hij en Nadia het me laten zien. Ik moest op een stoel naast het bed gaan zitten, terwijl Nadia tussen de satijnen lakens op haar rug ging liggen.

Meester wreef met zijn hand over zijn penis en duwde hem toen in Nadia's gleuf. Opnieuw voelde ik dat zijn penis veel te groot was voor Nadia, maar toch verdween de hele schacht in haar. Meester stuwkracht heen en weer. Ik zag de spieren in zijn rug bewegen, zijn billen op elkaar klemmen, het was een prachtig gezicht.

Nadia had haar benen uit elkaar gespreid, haar hele lichaam wiegde heen en weer. Ze leek er enorm van te genieten. Ook al zag ze er heel klein en kwetsbaar en breekbaar uit in vergelijking met het grote, sterk gespierde lichaam van Meester. Ze had haar ogen gesloten.

Ze kreunde en hijgde. Ze kronkelde en ze greep zelfs meesters kont. Haar nagels graven in zijn kontwangen. Ik zou ook naar meesters kont willen grijpen, maar ik denk niet dat ik de moed zou kunnen opbrengen. Ik geloof dat ik me ook meester in mijn spleetje zou willen voelen. Ik kan niet stoppen met daaraan te denken, dat moment, dat beeld, ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. Vanmorgen liet ik bijna een glas jus d'orange vallen omdat ik bleef dagdromen over meester en Nadia. Het is een beetje verwarrend om eerlijk te zijn. Mijn eigen plekje tussen mijn benen voelt heel fijn als ik eraan denk, zoveel nieuwe gevoelens, zoveel nieuwe sensaties, vrolijke tintelingen, warme gloed. Soms denk ik dat er iets mis met me is, dat ik een virus heb of iets dat me bezweet en warm maakt en dat mijn geest vult met dat soort gedachten. Soms wil ik naar Meester gaan om hem te vertellen dat ik ziek word, maar dan schaam ik me en doe ik het niet.

Het betekent waarschijnlijk gewoon dat ik een seksslaaf ben in plaats van gewoon een gewone huisslaaf. Ik wou dat meester mij en Nadia weer uitnodigde in zijn kamer. Ik hoop het echt!

***